Psa 86:11 | DutKingComments | STEP | De psalm begint en eindigt met nood. De nadruk ligt op het middelste gedeelte. Dat gedeelte, en , beschrijft de grootheid van God, met daartussenin de nadruk op , namelijk dat alle volken God zullen eren. Dat is dan ook het hoofdthema van Psalm 86 (vgl. ) . Het gaat niet in de eerste plaats om de nood van de psalmist, maar om de eer van God. De vraag is niet nu meer of God zal verlossen – dat is zeker, zie en –, maar hoe God zal verlossen. Daarover wil de psalmist onderwijs van de HEERE: “Leer mij, HEERE, Uw weg” ( ) . Nu er rust in het hart is gekomen, verlangt David ernaar de weg van de HEERE te leren kennen die ertoe voert dat alle volken zich zullen neerbuigen voor de Heere ( ; ) . Dit houdt ook in dat de Heere de vijanden van David zal neerslaan. Hij wil ook de weg leren die de HEERE met hem gaat. Het is de weg van de HEERE met hem, niet andersom, de weg van David met de HEERE. Als hij de weg van de HEERE voor hem leert kennen, zal hij in Gods waarheid wandelen, wat betekent dat hij in trouw aan de HEERE zijn weg gaat. De weg van de HEERE kennen is geen zaak van het verstand. David stelt de vraag omdat hij het verlangen heeft om in het licht van de HEERE Zijn weg te bewandelen. Tegelijk vraagt hij: “Maak mijn hart één.” Hij vraagt om een ongedeeld hart, een hart dat volledig op God gericht is (vgl. ; ) . Hij kent zijn eigen zwakheid en kwetsbaarheid. Hij weet hoe gemakkelijk hij afgeleid wordt door de verleidingen vanbuiten en vanbinnen. Daarom vraagt hij of de HEERE zijn hart sterk wil maken. Hij vraagt als het ware aan de HEERE de kracht om Hem lief te hebben met heel zijn hart, met heel zijn ziel en met heel zijn kracht ( ) . Eén hart is hetzelfde als “één ding” dat Maria en Paulus hebben gekozen ( ; ) . Bij hen staat de Heer Jezus centraal, Hij bezit hun hart, het centrum van hun bestaan, van waaruit Hij hun leven bestuurt. Hier tegenover staat wat Jakobus in zijn brief ‘wankelmoedig’ noemt, wat letterlijk ‘dubbelbezield’ betekent ( ) . Er is geen hinken op twee gedachten ( ) , maar volle toewijding aan de Heer en Zijn belangen. David vraagt om één hart “om Uw Naam te vrezen” . Het vrezen van de HEERE is het bewijs van een wijs hart ( ) . Als de vrees of het ontzag voor de Naam van God het hele hart vult, is het hele leven gericht op het eren van God. Dan worden dingen gezocht en gedaan die God verheerlijken. Een hart dat volledig vervuld is van de vrees voor God, zegt tegen Hem wat David hier doet: “Heere, mijn God, ik zal U loven met heel mijn hart” ( ) . Hier zien we dat vrees voor God geen angst is, maar eerbied die zich uit in eerbetoon. Het is ook geen verlangen van een ogenblik. David zal Gods “Naam voor eeuwig eren” . Er komt nooit een einde aan. Het loven en prijzen van God is het grote voorrecht van de verlosten van alle tijden. De gemeente mag dat op bijzondere wijze op de eerste dag van de week doen als zij samenkomt rondom de Heer Jezus. Hij heft daar de lofzang aan, waarmee de gelovigen dan instemmen ( ) . De aanleiding voor de eeuwige lofprijzing is Gods “goedertierenheid” die “groot” over hem is ( ) . David heeft die grote goedertierenheid ervaren. Met goedertierenheid worden hier weer de zegeningen bedoeld die de HEERE geeft op grond van Zijn verbond. Dat verbond is het nieuwe verbond op grond van het bloed van Christus, dat is het bloed van het nieuwe verbond ( ) . Daarom alleen kan God Zijn goedertierenheid bewijzen. God heeft namelijk zijn “ziel aan het diepst van het graf ontrukt” . De verlossing van de dood en het dodenrijk is een persoonlijke zaak. Iemand kan daaraan alleen zelf, persoonlijk, deel krijgen, niet als lid van een volk of groep. Wie er deel aan heeft, zal geen dag vergeten daarvoor te danken. Het is het grootste geschenk dat een mens kan krijgen: de verlossing van de dood. Het gaat hier niet om de opstanding uit de doden, maar om het leven dat uit doodsgevaren gered is.

Psalms 86:11

Leer mij en ik zal U loven

De psalm begint en eindigt met nood. De nadruk ligt op het middelste gedeelte. Dat gedeelte, Ps 86:8 en Ps 86:10, beschrijft de grootheid van God, met daartussenin de nadruk op Ps 86:9, namelijk dat alle volken God zullen eren. Dat is dan ook het hoofdthema van Psalm 86 (vgl. Js 45:23). Het gaat niet in de eerste plaats om de nood van de psalmist, maar om de eer van God. De vraag is niet nu meer of God zal verlossen – dat is zeker, zie Ps 86:12 en Ps 86:13 –, maar hoe God zal verlossen. Daarover wil de psalmist onderwijs van de HEERE: “Leer mij, HEERE, Uw weg” (Ps 86:11).

Nu er rust in het hart is gekomen, verlangt David ernaar de weg van de HEERE te leren kennen die ertoe voert dat alle volken zich zullen neerbuigen voor de Heere (Ps 86:11; Ps 86:9). Dit houdt ook in dat de Heere de vijanden van David zal neerslaan. Hij wil ook de weg leren die de HEERE met hem gaat. Het is de weg van de HEERE met hem, niet andersom, de weg van David met de HEERE. Als hij de weg van de HEERE voor hem leert kennen, zal hij in Gods waarheid wandelen, wat betekent dat hij in trouw aan de HEERE zijn weg gaat.

De weg van de HEERE kennen is geen zaak van het verstand. David stelt de vraag omdat hij het verlangen heeft om in het licht van de HEERE Zijn weg te bewandelen. Tegelijk vraagt hij: “Maak mijn hart één.” Hij vraagt om een ongedeeld hart, een hart dat volledig op God gericht is (vgl. Jr 32:39; Ez 11:19-20).

Hij kent zijn eigen zwakheid en kwetsbaarheid. Hij weet hoe gemakkelijk hij afgeleid wordt door de verleidingen vanbuiten en vanbinnen. Daarom vraagt hij of de HEERE zijn hart sterk wil maken. Hij vraagt als het ware aan de HEERE de kracht om Hem lief te hebben met heel zijn hart, met heel zijn ziel en met heel zijn kracht (Dt 6:5).

Eén hart is hetzelfde als “één ding” dat Maria en Paulus hebben gekozen (Lk 10:42; Fp 3:14). Bij hen staat de Heer Jezus centraal, Hij bezit hun hart, het centrum van hun bestaan, van waaruit Hij hun leven bestuurt. Hier tegenover staat wat Jakobus in zijn brief ‘wankelmoedig’ noemt, wat letterlijk ‘dubbelbezield’ betekent (Jk 1:8 ; Jk 4:8). Er is geen hinken op twee gedachten (1Kn 18:21), maar volle toewijding aan de Heer en Zijn belangen.

David vraagt om één hart “om Uw Naam te vrezen”. Het vrezen van de HEERE is het bewijs van een wijs hart (Sp 1:7). Als de vrees of het ontzag voor de Naam van God het hele hart vult, is het hele leven gericht op het eren van God. Dan worden dingen gezocht en gedaan die God verheerlijken.

Een hart dat volledig vervuld is van de vrees voor God, zegt tegen Hem wat David hier doet: “Heere, mijn God, ik zal U loven met heel mijn hart” (Ps 86:12). Hier zien we dat vrees voor God geen angst is, maar eerbied die zich uit in eerbetoon. Het is ook geen verlangen van een ogenblik. David zal Gods “Naam voor eeuwig eren”. Er komt nooit een einde aan.

Het loven en prijzen van God is het grote voorrecht van de verlosten van alle tijden. De gemeente mag dat op bijzondere wijze op de eerste dag van de week doen als zij samenkomt rondom de Heer Jezus. Hij heft daar de lofzang aan, waarmee de gelovigen dan instemmen (Hb 2:12).

De aanleiding voor de eeuwige lofprijzing is Gods “goedertierenheid” die “groot” over hem is (Ps 86:13). David heeft die grote goedertierenheid ervaren. Met goedertierenheid worden hier weer de zegeningen bedoeld die de HEERE geeft op grond van Zijn verbond. Dat verbond is het nieuwe verbond op grond van het bloed van Christus, dat is het bloed van het nieuwe verbond (Mt 26:28). Daarom alleen kan God Zijn goedertierenheid bewijzen.

God heeft namelijk zijn “ziel aan het diepst van het graf ontrukt”. De verlossing van de dood en het dodenrijk is een persoonlijke zaak. Iemand kan daaraan alleen zelf, persoonlijk, deel krijgen, niet als lid van een volk of groep. Wie er deel aan heeft, zal geen dag vergeten daarvoor te danken. Het is het grootste geschenk dat een mens kan krijgen: de verlossing van de dood. Het gaat hier niet om de opstanding uit de doden, maar om het leven dat uit doodsgevaren gered is.