Rut 4:14 | DutKingComments | STEP | Als de zoon van Boaz en Ruth is geboren, horen we niet meer over Ruth, over haar wordt niet meer gesproken. Het gaat alleen nog over Naomi. De vrouwen spreken weer over Naomi ( ) . Zij tonen inzicht in Gods gedachten en prijzen de HEERE voor wat Hij met Naomi heeft gedaan. Haar toestand was hopeloos. Maar door Ruth ontvangt zij nieuw leven. De zoon van Ruth die zij in haar armen heeft, is voor haar de losser, de verlosser uit haar ellende en hopeloosheid. In Boaz heeft ze hoop op lossing gekregen. De zoon van Ruth is de vervulling van die hoop. Ze spreken over de losser als een verkwikker of hersteller van de ziel. Naomi, die het leven niet meer zag zitten, die als een berooide en verbitterde vrouw uit de vlakten van Moab is teruggekeerd, veert erdoor op. In haar ouderdom krijgt ze levenskracht en levensvreugde. De “vrouwen” ( ) wijzen niet alleen op het herstel, maar ook op de liefde van Ruth voor Naomi. Ruth heeft Naomi niet verdrongen van haar plaats. Voor Ruth hangt de huidige zegen samen met haar gehechtheid aan Naomi. Dat vergeet ze door haar verbinding met Boaz niet. Het overblijfsel van Israël zal altijd de verbinding met het oude Israël kennen. Ze vormen wel een nieuw volk, maar dat toch uit het oude Israël is voortgekomen. Zij krijgen de zegeningen die aan het oude Israël zijn beloofd. In hen wordt het oude Israël hersteld in overeenstemming met Gods gedachten over Zijn Israël. Naomi erkent het kind als haar eigen kind en verzorgt het. Zo zal eens het overblijfsel als een verlaten weduwe de Heer Jezus omhelzen en zeggen: “Een Kind is ons geboren” ( ) . In Hem is al hun behoud en zullen al de beloofde zegeningen hun gegeven worden, “want hoeveel beloften van God er ook zijn, in Hem is het ja; daarom is ook door Hem het amen, tot heerlijkheid van God door ons” ( ) . De “buurvrouwen” ( ) – een kleinere, intiemere kring dan de vrouwen van de stad ( ) – geven de zoon de naam Obed, dat betekent ‘dienaar’ of ‘aanbidder’. In de vereniging van de beide betekenissen zien we dat de ware dienst van een gelovige het aanbidden van God is. Tegelijk is er ook een praktische kant aan dienen. De zoon van Ruth zal een dienaar van Naomi zijn. In geestelijk opzicht is het ook zo dat de Heer Jezus, de grote Zoon van Boaz, de ware Dienaar, Zijn volk zal dienen. Zowel Boaz als Obed is een beeld van de Heer Jezus. De buurvrouwen zijn in ruimere zin een beeld van de omringende volken, de buurvolken, die tot de erkenning zullen komen dat er een God is Die Zijn volk dient en verkwikt. Het oude Israël – het Israël onder de wet of het oude verbond en niet het afvallige Israël – is dan eindelijk vrij van zorgen en geniet wat de ware Boaz voor haar heeft bewerkt. Tegelijk is het een nieuw, jong volk dat met deze Boaz is verbonden en niet met Machlon, hoewel de zoon naar het zwagerhuwelijk aan hem moet worden toegerekend. Dit is de situatie voor Israël in het vrederijk onder de regering van de grote Zoon van David.

Ruth 4:14

De zoon van Ruth is de zoon van Naomi

Als de zoon van Boaz en Ruth is geboren, horen we niet meer over Ruth, over haar wordt niet meer gesproken. Het gaat alleen nog over Naomi. De vrouwen spreken weer over Naomi (Ru 1:19). Zij tonen inzicht in Gods gedachten en prijzen de HEERE voor wat Hij met Naomi heeft gedaan. Haar toestand was hopeloos. Maar door Ruth ontvangt zij nieuw leven.

De zoon van Ruth die zij in haar armen heeft, is voor haar de losser, de verlosser uit haar ellende en hopeloosheid. In Boaz heeft ze hoop op lossing gekregen. De zoon van Ruth is de vervulling van die hoop. Ze spreken over de losser als een verkwikker of hersteller van de ziel. Naomi, die het leven niet meer zag zitten, die als een berooide en verbitterde vrouw uit de vlakten van Moab is teruggekeerd, veert erdoor op. In haar ouderdom krijgt ze levenskracht en levensvreugde.

De “vrouwen” (Ru 4:14) wijzen niet alleen op het herstel, maar ook op de liefde van Ruth voor Naomi. Ruth heeft Naomi niet verdrongen van haar plaats. Voor Ruth hangt de huidige zegen samen met haar gehechtheid aan Naomi. Dat vergeet ze door haar verbinding met Boaz niet. Het overblijfsel van Israël zal altijd de verbinding met het oude Israël kennen. Ze vormen wel een nieuw volk, maar dat toch uit het oude Israël is voortgekomen. Zij krijgen de zegeningen die aan het oude Israël zijn beloofd. In hen wordt het oude Israël hersteld in overeenstemming met Gods gedachten over Zijn Israël.

Naomi erkent het kind als haar eigen kind en verzorgt het. Zo zal eens het overblijfsel als een verlaten weduwe de Heer Jezus omhelzen en zeggen: “Een Kind is ons geboren” (Js 9:5). In Hem is al hun behoud en zullen al de beloofde zegeningen hun gegeven worden, “want hoeveel beloften van God er ook zijn, in Hem is het ja; daarom is ook door Hem het amen, tot heerlijkheid van God door ons” (2Ko 1:20).

De “buurvrouwen” (Ru 4:17) – een kleinere, intiemere kring dan de vrouwen van de stad (Ru 4:14) – geven de zoon de naam Obed, dat betekent ‘dienaar’ of ‘aanbidder’. In de vereniging van de beide betekenissen zien we dat de ware dienst van een gelovige het aanbidden van God is. Tegelijk is er ook een praktische kant aan dienen. De zoon van Ruth zal een dienaar van Naomi zijn. In geestelijk opzicht is het ook zo dat de Heer Jezus, de grote Zoon van Boaz, de ware Dienaar, Zijn volk zal dienen. Zowel Boaz als Obed is een beeld van de Heer Jezus.

De buurvrouwen zijn in ruimere zin een beeld van de omringende volken, de buurvolken, die tot de erkenning zullen komen dat er een God is Die Zijn volk dient en verkwikt. Het oude Israël – het Israël onder de wet of het oude verbond en niet het afvallige Israël – is dan eindelijk vrij van zorgen en geniet wat de ware Boaz voor haar heeft bewerkt. Tegelijk is het een nieuw, jong volk dat met deze Boaz is verbonden en niet met Machlon, hoewel de zoon naar het zwagerhuwelijk aan hem moet worden toegerekend. Dit is de situatie voor Israël in het vrederijk onder de regering van de grote Zoon van David.