Song 1:2 | DutKingComments | STEP | *Noot: De woorden “Hij”, “Zijn” en “Uw” worden ten onrechte met hoofdletters geschreven als er over of door de bruidegom, dat is Salomo, wordt gesproken. Dit lied in de eerste plaats een liefdesverklaring tussen Salomo en een meisje aan wie hij, om zo te zeggen, zijn hart heeft verloren.’ Het lied begint plotseling. Zonder enige inleiding horen we ineens hoe het meisje, de bruid, haar verlangen uitspreekt naar de liefde van de bruidegom. Ze valt als het ware met de deur in huis, zo vol is ze van zijn liefde. Ze kent die liefde: het is een uitnemende liefde. Het meisje zegt niet over wie ze het heeft, van wie haar hart zo vol is. Ze spreekt eerst in het algemeen, “hij” , niet tot iemand persoonlijk. Ze verlangt naar de intieme liefdesbetuigingen van de bruidegom. De kus is een uitdrukking van innige, persoonlijke liefde (vgl. ) . Zo verlangt de bruid naar de genegenheid van de bruidegom. Niemand kan twee personen tegelijk kussen. Een kus is een uiting voor één persoon. Het is de uitdrukking van een persoonlijke, intieme liefde. Dit verlangen gaat veel verder dan het gewone verlangen naar een bewijs van liefde. Het is voor ons het startpunt van ware geestelijke groei. Als dit grote verlangen naar de liefde van de Heer Jezus er niet is, zullen we niet begrijpen wat Salomo met dit lied bedoelt. In de profetische betekenis zien we bij het gelovig overblijfsel van Israël deze houding van intens verlangen naar liefdesbetuigingen van de Messias, de Bruidegom. De vraag van het overblijfsel, de bruid, is steeds of Hij haar zal aannemen. Zij spreekt wel tot Hem, maar vaker over Hem tot anderen. De Bruidegom spreekt wel steeds alleen tot haar. We zullen zien hoe Hij haar wil overtuigen van Zijn liefde voor haar. Als we het boek Hooglied lezen, merken we dat de bruid voortdurend op zoek is naar bevestiging. Ze twijfelt niet aan zijn liefde, maar aan zijn liefde voor haar . Ze verlangt vurig naar bewijzen van liefde van de bruidegom, waardoor ze de zekerheid zal krijgen dat hij haar heeft geaccepteerd. We zien in haar verlangen een onzekerheid die we vaak zien in Psalmen . Er is nog geen gevestigde, duurzame relatie. Er zijn nog twijfels. Soms horen we haar zeggen dat ze weet dat ze geliefd is, maar even daarna komen de twijfels weer terug. De zekerheid van het geloof, de zekerheid van de vergeving van de zonden en het aanvaard zijn door God zullen pas door het overblijfsel gekend en genoten worden als ze de Heer Jezus zullen zien bij Zijn terugkeer op aarde. Dan zal Hij hen van alle twijfel verlossen en Zijn liefde op volmaakte wijze laten zien en laten genieten in het komende duizendjarig vrederijk. De nieuwtestamentische gemeente als geheel, en ook de individuele gelovige van de gemeente, staat niet in zo’n verhouding van onzekerheid tot Christus. Voor de gemeente en de individuele gelovigen is het geen vraag of Hij hen zal aannemen, want zij weten dat zij aangenomen zijn . Zij rusten in het eens voor altijd door Hem volbrachte werk op Golgotha. Daar moet het overblijfsel straks nog van overtuigd worden. Toch kan een gelovige ook in deze tijd in onzekerheid leven als het erom gaat te weten of zijn zonden vergeven zijn en hij een kind van God is. Dat is het geval als de wet als norm voor het leven als christen wordt genomen. De wet is door geen enkel mens te volbrengen, ook niet als er wordt geprobeerd – zoals men zegt – ‘die te doen uit dankbaarheid’. Misschien is dat in het leven van een van de lezers zo. Wie werkelijk zijn zonden heeft beleden en God op Zijn woord gelooft dat Hij ieder die zijn zonden belijdt, de zonden vergeeft ( ) , mag zeker weten dat hij een kind van God is. Dan is er geen twijfel. In de tweede regel richt de bruid zich wel tot de bruidegom. Ze heeft de liefdesbetuigingen van de bruidegom wel ervaren. Zijn liefdesbetuigingen gaan alle aardse vreugden, waarvan de wijn een beeld is, te boven ( ; ) . Ze verlangt naar die uitnemende liefde, omdat aardse vreugde het niet haalt bij zijn liefde (vgl. ) . Voor deze bruid was de liefde van de bruidegom beter dan wijn. Het spreekt ervan dat deze uitingen van liefde in onze relaties alles in de schaduw stellen wat op aarde met geld kan worden gekocht. Er was een man wiens vrouw hem had verlaten. Ze hield het niet langer bij hem uit. Hij had het tot de Heer uitgeschreeuwd. Toen hij erover vertelde, zei hij: ‘Ik weet niet wat ik verkeerd heb gedaan. Ik heb haar alles gegeven wat ze wilde.’ Als antwoord werd gezegd dat er méér is dan iemand alles geven wat hij of zij wil. Het is belangrijk dat we het hart bereiken. Liefde kun je niet kopen, je kunt je liefde niet alleen door cadeautjes laten zien. Als ik iets krijg, moet het hart zichtbaar worden. Dan is de liefde pas echt beter dan wijn. Dan is er een innerlijke vreugde. Wie gesmaakt heeft dat de Heer goedertieren is ( ; ) , weet dat er niets ‘beter smaakt’ en zal er meer van willen genieten. De liefde van de Heer Jezus gaat “de kennis te boven” ( ) . Wie meer naar aardse vreugde verlangt dan naar Zijn liefde, heeft nog weinig begrepen en genoten van Zijn liefde. In onze verhouding tot onze medebroeders en -zusters zijn bewijzen van liefde ook belangrijk. Maar daarbij moeten we dan wel bedenken dat dit op een andere manier moet gebeuren dan het in de huwelijksverhouding en in familieverband gebeurt. Er zijn broeders en zusters die hunkeren naar een bewijs van liefde, zodat ze ervaren dat er naar hen wordt omgezien, dat er aandacht voor hen is, dat ze gewaardeerd worden om wie ze zijn. Tegenwoordig kunnen ook gebruikers van moderne communicatiemiddelen via bepaalde tekens hun gevoelens uiten of daarop inspelen. Vooral voor jonge gelovigen liggen hier valkuilen. Laat je niet meeslepen in het versturen of beantwoorden van berichten die de gevoelens prikkelen. Zulke berichten overschrijden de door God gegeven grenzen. Bewaar je uitingen van liefde voor hem of haar die de Heer je wil geven of gegeven heeft. Uitingen van liefde moeten altijd plaatshebben zoals God ze heeft bedoeld. In het huwelijk en in het gezin gebeurt het op een intieme, tedere manier; in de onderlinge verhoudingen tussen broeders en zusters, jong en oud, gebeurt het op een gezonde, integere wijze, zonder bijgedachten.

Song of Solomon 1:2

Uitnemende liefde

*Noot: De woorden “Hij”, “Zijn” en “Uw” worden ten onrechte met hoofdletters geschreven als er over of door de bruidegom, dat is Salomo, wordt gesproken. Dit lied in de eerste plaats een liefdesverklaring tussen Salomo en een meisje aan wie hij, om zo te zeggen, zijn hart heeft verloren.’

Het lied begint plotseling. Zonder enige inleiding horen we ineens hoe het meisje, de bruid, haar verlangen uitspreekt naar de liefde van de bruidegom. Ze valt als het ware met de deur in huis, zo vol is ze van zijn liefde. Ze kent die liefde: het is een uitnemende liefde.

Het meisje zegt niet over wie ze het heeft, van wie haar hart zo vol is. Ze spreekt eerst in het algemeen, “hij”, niet tot iemand persoonlijk. Ze verlangt naar de intieme liefdesbetuigingen van de bruidegom. De kus is een uitdrukking van innige, persoonlijke liefde (vgl. 1Sm 20:41). Zo verlangt de bruid naar de genegenheid van de bruidegom.

Niemand kan twee personen tegelijk kussen. Een kus is een uiting voor één persoon. Het is de uitdrukking van een persoonlijke, intieme liefde. Dit verlangen gaat veel verder dan het gewone verlangen naar een bewijs van liefde. Het is voor ons het startpunt van ware geestelijke groei. Als dit grote verlangen naar de liefde van de Heer Jezus er niet is, zullen we niet begrijpen wat Salomo met dit lied bedoelt.

In de profetische betekenis zien we bij het gelovig overblijfsel van Israël deze houding van intens verlangen naar liefdesbetuigingen van de Messias, de Bruidegom. De vraag van het overblijfsel, de bruid, is steeds of Hij haar zal aannemen. Zij spreekt wel tot Hem, maar vaker over Hem tot anderen. De Bruidegom spreekt wel steeds alleen tot haar. We zullen zien hoe Hij haar wil overtuigen van Zijn liefde voor haar.

Als we het boek Hooglied lezen, merken we dat de bruid voortdurend op zoek is naar bevestiging. Ze twijfelt niet aan zijn liefde, maar aan zijn liefde voor haar. Ze verlangt vurig naar bewijzen van liefde van de bruidegom, waardoor ze de zekerheid zal krijgen dat hij haar heeft geaccepteerd. We zien in haar verlangen een onzekerheid die we vaak zien in Psalmen. Er is nog geen gevestigde, duurzame relatie. Er zijn nog twijfels. Soms horen we haar zeggen dat ze weet dat ze geliefd is, maar even daarna komen de twijfels weer terug.

De zekerheid van het geloof, de zekerheid van de vergeving van de zonden en het aanvaard zijn door God zullen pas door het overblijfsel gekend en genoten worden als ze de Heer Jezus zullen zien bij Zijn terugkeer op aarde. Dan zal Hij hen van alle twijfel verlossen en Zijn liefde op volmaakte wijze laten zien en laten genieten in het komende duizendjarig vrederijk.

De nieuwtestamentische gemeente als geheel, en ook de individuele gelovige van de gemeente, staat niet in zo’n verhouding van onzekerheid tot Christus. Voor de gemeente en de individuele gelovigen is het geen vraag of Hij hen zal aannemen, want zij weten dat zij aangenomen zijn. Zij rusten in het eens voor altijd door Hem volbrachte werk op Golgotha. Daar moet het overblijfsel straks nog van overtuigd worden.

Toch kan een gelovige ook in deze tijd in onzekerheid leven als het erom gaat te weten of zijn zonden vergeven zijn en hij een kind van God is. Dat is het geval als de wet als norm voor het leven als christen wordt genomen. De wet is door geen enkel mens te volbrengen, ook niet als er wordt geprobeerd – zoals men zegt – ‘die te doen uit dankbaarheid’. Misschien is dat in het leven van een van de lezers zo. Wie werkelijk zijn zonden heeft beleden en God op Zijn woord gelooft dat Hij ieder die zijn zonden belijdt, de zonden vergeeft (1Jh 1:9), mag zeker weten dat hij een kind van God is. Dan is er geen twijfel.

In de tweede regel richt de bruid zich wel tot de bruidegom. Ze heeft de liefdesbetuigingen van de bruidegom wel ervaren. Zijn liefdesbetuigingen gaan alle aardse vreugden, waarvan de wijn een beeld is, te boven (Ri 9:13; Ps 104:15). Ze verlangt naar die uitnemende liefde, omdat aardse vreugde het niet haalt bij zijn liefde (vgl. Ps 4:8).

Voor deze bruid was de liefde van de bruidegom beter dan wijn. Het spreekt ervan dat deze uitingen van liefde in onze relaties alles in de schaduw stellen wat op aarde met geld kan worden gekocht. Er was een man wiens vrouw hem had verlaten. Ze hield het niet langer bij hem uit. Hij had het tot de Heer uitgeschreeuwd. Toen hij erover vertelde, zei hij: ‘Ik weet niet wat ik verkeerd heb gedaan. Ik heb haar alles gegeven wat ze wilde.’ Als antwoord werd gezegd dat er méér is dan iemand alles geven wat hij of zij wil. Het is belangrijk dat we het hart bereiken. Liefde kun je niet kopen, je kunt je liefde niet alleen door cadeautjes laten zien. Als ik iets krijg, moet het hart zichtbaar worden. Dan is de liefde pas echt beter dan wijn. Dan is er een innerlijke vreugde.

Wie gesmaakt heeft dat de Heer goedertieren is (1Pt 2:3; Ps 34:9), weet dat er niets ‘beter smaakt’ en zal er meer van willen genieten. De liefde van de Heer Jezus gaat “de kennis te boven” (Ef 3:19). Wie meer naar aardse vreugde verlangt dan naar Zijn liefde, heeft nog weinig begrepen en genoten van Zijn liefde.

In onze verhouding tot onze medebroeders en -zusters zijn bewijzen van liefde ook belangrijk. Maar daarbij moeten we dan wel bedenken dat dit op een andere manier moet gebeuren dan het in de huwelijksverhouding en in familieverband gebeurt. Er zijn broeders en zusters die hunkeren naar een bewijs van liefde, zodat ze ervaren dat er naar hen wordt omgezien, dat er aandacht voor hen is, dat ze gewaardeerd worden om wie ze zijn.

Tegenwoordig kunnen ook gebruikers van moderne communicatiemiddelen via bepaalde tekens hun gevoelens uiten of daarop inspelen. Vooral voor jonge gelovigen liggen hier valkuilen. Laat je niet meeslepen in het versturen of beantwoorden van berichten die de gevoelens prikkelen. Zulke berichten overschrijden de door God gegeven grenzen. Bewaar je uitingen van liefde voor hem of haar die de Heer je wil geven of gegeven heeft. Uitingen van liefde moeten altijd plaatshebben zoals God ze heeft bedoeld. In het huwelijk en in het gezin gebeurt het op een intieme, tedere manier; in de onderlinge verhoudingen tussen broeders en zusters, jong en oud, gebeurt het op een gezonde, integere wijze, zonder bijgedachten.