Song 4:6 | DutKingComments | STEP | Het is niet duidelijk wie in dit vers aan het woord is. Het kan zijn dat de bruid hier reageert op de beschrijving die de bruidegom in de vorige verzen van haar heeft gegeven. Het kan ook zijn dat de bruidegom nog steeds aan het woord is. Voor beide benaderingen is iets te zeggen. We gaan het eerst bekijken vanuit het perspectief van de bruid. Ze zegt als het ware dat ze erdoor overweldigd is dat ze zoveel voor hem betekent. Dat moet ze allemaal verwerken. Ze voelt zich begrensd in haar vermogen om het tot haar te laten doordringen. Ze kan het niet allemaal bevatten. De tijd die ze nodig heeft om na te denken over alles wat de bruidegom over haar heeft gezegd, duurt “tot de wind van de dag opsteekt en de schaduwen vluchten” . Dat geeft aan dat het nog geen dag is. Er zijn nog schaduwen aanwezig. Het wijst erop dat ze nog wazig ziet. Zo staat er van ons geschreven dat wij “nu door een spiegel kijken, wazig” en dat wij “ten dele” kennen ( ) . ‘Wazig’ betekent ‘in een raadsel’. Het is allemaal nog niet volmaakt helder. Het volmaakte kennen is nog niet gekomen. Daarom gaat ze “naar de mirreberg, … naar de wierookheuvel” . Over mirre en wierook hebben we al eerder gelezen ( ) . Hier in Hooglied 4 lezen we over een mirreberg en een wierookheuvel, wat op een grote hoeveelheid wijst en ook op een niveau dat hoger is dan de grond. Mirre spreekt van het lijden van de Heer Jezus. Wierook spreekt van de liefelijke reuk die de Heer Jezus is voor Zijn God. Het spreekt er voor ons van dat we nadenken over het bittere van het lijden van Christus en over de zoetheid van Zijn lieflijkheid. Het lijden heeft Hij voor ons ondergaan om ons van onze zonden te verlossen. Daardoor heeft Hij Zijn lieflijkheid op ons kunnen leggen en zijn wij nu voor God begenadigd of aangenaam ( ; vgl. ) . Het is goed ons daarmee bezig te houden als we onder de indruk zijn gekomen van de liefde die de Heer Jezus voor ons heeft. We kunnen dat in het bijzonder doen wanneer we als gemeente in de viering van het avondmaal Zijn dood verkondigen aan Zijn tafel. Of moet tegen ons gezegd worden dat we niet in staat zijn slechts een uur met Hem te waken? We moeten leren wandelen in het licht van het kruis. Dat verlangen zal er zijn en zal groeien als we Hem zo over ons horen spreken. Nemen we de tijd om erover na te denken hoe Hij ons ziet? We mogen vol verwondering tegen Hem zeggen dat Hij heeft gezegd: ‘Zo zie Ik jou.’ Als we dat in alle nederigheid en met grote dankbaarheid aanvaarden eren we Hem daarmee. Het is een valse nederigheid die zegt dat het geschenk te groot is om te aanvaarden. Wie het aanvaardt omdat Hij het geeft, zal Hem ook vragen om alles in zijn leven aan te wijzen wat daarmee niet in overeenstemming is. Dat wil Hij veranderen om te leven op de manier die Hij graag ziet. Zoals gezegd, kan het ook zijn dat de woorden van dit vers nog door de bruidegom worden uitgesproken. De betekenis van de wind van de dag, de schaduwen, de mirreberg en de wierookheuvel blijven gelijk, maar worden nu vanuit zijn perspectief gezien. Zolang het nog geen dag is en er nog de schaduw van de nacht is, is de Heer Jezus voor de Zijnen in de hemel. Hij is daar op grond van Zijn lijden – daarvan spreekt de mirre – op aarde en Zijn lieflijkheid voor God. Dat Hij op de mirreberg is, wil zeggen dat Hij onze Hogepriester bij God is. Hij is een Hogepriester Die met ons kan meelijden, terwijl wij nog in beproevingen op aarde zijn ( ; vgl. ) . De wierookheuvel herinnert aan Zijn aangenaamheid voor de Vader en dat wij in Hem aangenaam gemaakt zijn. Op grond daarvan is Hij onze Voorspraak bij de Vader ( ) . Hij zal daar zijn tot de volle dag aanbreekt. De volle dag, zonder schaduwen, breekt aan wanneer Hij uit de hemel komt om op aarde gerechtigheid te vestigen. Dan zal Hij stralen als “de Zon der gerechtigheid” ( ) . Er is geen wolk die enige verduistering veroorzaakt ( ) . Dit zal het gelovig overblijfsel van Israël ook ervaren als het na de hevige beproevingen van de grote verdrukking in de rust van het vrederijk binnengaat. Zover is het nog niet, zoals we in de volgende verzen zien, maar we zien in het geloof wel het volle resultaat van het werk van Christus, zowel van Zijn werk aan het kruis als van Zijn werk nu in de hemel.

‏ Song of Solomon 4:6

Mirreberg en wierookheuvel

Het is niet duidelijk wie in dit vers aan het woord is. Het kan zijn dat de bruid hier reageert op de beschrijving die de bruidegom in de vorige verzen van haar heeft gegeven. Het kan ook zijn dat de bruidegom nog steeds aan het woord is. Voor beide benaderingen is iets te zeggen. We gaan het eerst bekijken vanuit het perspectief van de bruid. Ze zegt als het ware dat ze erdoor overweldigd is dat ze zoveel voor hem betekent. Dat moet ze allemaal verwerken. Ze voelt zich begrensd in haar vermogen om het tot haar te laten doordringen. Ze kan het niet allemaal bevatten.

De tijd die ze nodig heeft om na te denken over alles wat de bruidegom over haar heeft gezegd, duurt “tot de wind van de dag opsteekt en de schaduwen vluchten”. Dat geeft aan dat het nog geen dag is. Er zijn nog schaduwen aanwezig. Het wijst erop dat ze nog wazig ziet. Zo staat er van ons geschreven dat wij “nu door een spiegel kijken, wazig” en dat wij “ten dele” kennen (1Ko 13:12). ‘Wazig’ betekent ‘in een raadsel’. Het is allemaal nog niet volmaakt helder. Het volmaakte kennen is nog niet gekomen.

Daarom gaat ze “naar de mirreberg, … naar de wierookheuvel”. Over mirre en wierook hebben we al eerder gelezen (Hl 3:6). Hier in Hooglied 4 lezen we over een mirreberg en een wierookheuvel, wat op een grote hoeveelheid wijst en ook op een niveau dat hoger is dan de grond. Mirre spreekt van het lijden van de Heer Jezus. Wierook spreekt van de liefelijke reuk die de Heer Jezus is voor Zijn God. Het spreekt er voor ons van dat we nadenken over het bittere van het lijden van Christus en over de zoetheid van Zijn lieflijkheid. Het lijden heeft Hij voor ons ondergaan om ons van onze zonden te verlossen. Daardoor heeft Hij Zijn lieflijkheid op ons kunnen leggen en zijn wij nu voor God begenadigd of aangenaam (Ef 1:6; vgl. Ez 16:14).

Het is goed ons daarmee bezig te houden als we onder de indruk zijn gekomen van de liefde die de Heer Jezus voor ons heeft. We kunnen dat in het bijzonder doen wanneer we als gemeente in de viering van het avondmaal Zijn dood verkondigen aan Zijn tafel. Of moet tegen ons gezegd worden dat we niet in staat zijn slechts een uur met Hem te waken? We moeten leren wandelen in het licht van het kruis. Dat verlangen zal er zijn en zal groeien als we Hem zo over ons horen spreken.

Nemen we de tijd om erover na te denken hoe Hij ons ziet? We mogen vol verwondering tegen Hem zeggen dat Hij heeft gezegd: ‘Zo zie Ik jou.’ Als we dat in alle nederigheid en met grote dankbaarheid aanvaarden eren we Hem daarmee. Het is een valse nederigheid die zegt dat het geschenk te groot is om te aanvaarden. Wie het aanvaardt omdat Hij het geeft, zal Hem ook vragen om alles in zijn leven aan te wijzen wat daarmee niet in overeenstemming is. Dat wil Hij veranderen om te leven op de manier die Hij graag ziet.

Zoals gezegd, kan het ook zijn dat de woorden van dit vers nog door de bruidegom worden uitgesproken. De betekenis van de wind van de dag, de schaduwen, de mirreberg en de wierookheuvel blijven gelijk, maar worden nu vanuit zijn perspectief gezien. Zolang het nog geen dag is en er nog de schaduw van de nacht is, is de Heer Jezus voor de Zijnen in de hemel. Hij is daar op grond van Zijn lijden – daarvan spreekt de mirre – op aarde en Zijn lieflijkheid voor God.

Dat Hij op de mirreberg is, wil zeggen dat Hij onze Hogepriester bij God is. Hij is een Hogepriester Die met ons kan meelijden, terwijl wij nog in beproevingen op aarde zijn (Hb 4:15; vgl. Mt 14:23-24). De wierookheuvel herinnert aan Zijn aangenaamheid voor de Vader en dat wij in Hem aangenaam gemaakt zijn. Op grond daarvan is Hij onze Voorspraak bij de Vader (1Jh 2:1).

Hij zal daar zijn tot de volle dag aanbreekt. De volle dag, zonder schaduwen, breekt aan wanneer Hij uit de hemel komt om op aarde gerechtigheid te vestigen. Dan zal Hij stralen als “de Zon der gerechtigheid” (Ml 4:2). Er is geen wolk die enige verduistering veroorzaakt (2Sm 23:4). Dit zal het gelovig overblijfsel van Israël ook ervaren als het na de hevige beproevingen van de grote verdrukking in de rust van het vrederijk binnengaat. Zover is het nog niet, zoals we in de volgende verzen zien, maar we zien in het geloof wel het volle resultaat van het werk van Christus, zowel van Zijn werk aan het kruis als van Zijn werk nu in de hemel.