Song 5:1 | DutKingComments | STEP | Hier zien we dat de bruidegom de uitnodiging van de bruid, die zij aan het eind van het vorige hoofdstuk doet ( ) , heeft aangenomen. Hij is in zijn tuin gekomen. Zo neemt de Heer Jezus ook graag onze uitnodiging aan om in ons leven duidelijk aanwezig te zijn. Hij is altijd in ons leven aanwezig, maar we houden niet altijd rekening met Zijn aanwezigheid. Hij verlangt ernaar dat ons leven voor Hem als een tuin is die vol is met vrucht voor Hem. Dat is alleen zo, als we ons hele leven aan Hem ter beschikking stellen. Het gaat er niet alleen om dat we Zijn eigendom zijn, maar dat we ons daarvan ook bewust zijn. Anders zullen we tot onze schrik ontdekken dat Hij er niet is, terwijl we menen van wel, zoals dat ons in de volgende verzen wordt voorgesteld. Maar hier zegt Hij: “Ik ben in Mijn tuin gekomen.” Onze tuin is Zijn tuin. Ons leven is van Hem. Het behoort Hem toe. Daarom is ook alles wat er in die tuin is van Hem. We zien dat in het steeds herhaalde “Mijn” in dit vers. Hij geniet van elke vrucht in Zijn tuin ofwel van elke vrucht in ons leven die voor Hem is. Dit genot is groot omdat het wordt genoten in de verhouding van verwantschap en van liefde. Dat blijkt uit de wijze waarop de bruidegom zijn geliefde aanspreekt. Hij noemt haar weer “mijn zuster” , waarmee hij zijn verwantschap met haar onderstreept, en “[mijn] bruid” , waarmee hij zijn liefde voor haar onderstreept. Hij heeft haar eerder zo genoemd ( ) . Daar gaat het erom wie zij voor zijn hart is. Hier gaat het erom wat hij van haar ontvangt, uit haar tuin, waarvan hij geniet. Op deze manier spreekt de Heer Jezus ook tot ons, met wie Hij Zich heeft verbonden, zowel door aan ons gelijk te worden, met uitzondering van de zonde, als door ons Zijn liefde te verklaren. In die relatie is Hij in ons leven aanwezig om te genieten van elke vrucht die door Hemzelf in ons leven door Zijn Geest wordt bewerkt. Het kan zijn dat er in onze tuin eerst nog onkruid gewied moet worden, dat de groei van vruchten voor de Heer beperkt of zelfs verhindert. Zo moeten we ons lees- of luister- en kijkgedrag veranderen als dit een verkeerde invloed op ons denken heeft of zoveel tijd opslurpt dat we niet toekomen aan vrucht dragen. Dan kunnen we de Heer Jezus wel uitnodigen in onze tuin, maar Hij vindt er niets of, nog erger, Hij vindt er onkruid ofwel zondige gewoonten. Als het onkruid is verwijderd, komt er ruimte voor vrucht voor Hem. Dan komt Hij om van die vrucht te nemen. Hij komt alleen als daar vrucht en specerijen zijn die Hem voldoening geven. De eerste vrucht die Hij heeft geplukt, is de mirre, “Mijn mirre” . Mirre spreekt van Zijn lijden. Als Hij bij ons komt, kunnen we dan iets aan Hem vertellen over Zijn diepe lijden voor ons? Samen met de mirre heeft Hij ook Zijn “specerijen” geplukt. Deze specerijen zien we letterlijk bij Zijn begrafenis ( ; ) . Zijn begrafenis is om zo te zeggen omgeven met de welriekende geur van Zijn volbrachte werk. De Heer Jezus vindt in Zijn tuin ook voedsel, eten en drinken. Hij eet er “Mijn honingraad met Mijn honing” . Dit zien we ook bij de opstanding van de Heer Jezus ( ) . Honing spreekt van de natuurlijke verhoudingen tussen de gelovigen onderling. Als onze natuurlijke relaties goed zijn, is dat door Hem bewerkt en geeft het Hem vreugde. Het verheugt Hem als een man zijn vrouw liefheeft en als kinderen gehoorzaam zijn aan hun ouders. Dit kunnen we verder toepassen op alle vormen van gezag die de onderlinge betrekkingen regelen. Gezag is niet meer van deze tijd, zo laat de praktijk zien. We zien het in de gezinnen, in de maatschappij en in de gemeente. Als de door God gegeven gezagsverhoudingen goed worden uitgeoefend, is dat een vreugde voor de Heer Jezus. Het gaat om gezag dat in liefde wordt uitgeoefend. Een man kan dat laten zien door er voor zijn vrouw te zijn en niet door gezag over haar op te eisen. Het gaat om het dienen zoals de Heer Jezus gediend heeft. Ten slotte spreekt de Heer Jezus – in beeld – over het drinken van “Mijn wijn met Mijn melk” . Wijn is een beeld van blijdschap of vreugde ( ; ) . Hij verheugt Zich in de gemeenschap die Hij met ons heeft ( ) . Melk is een beeld van het Woord van God ( ) . Gemeenschap die vreugde geeft, ontstaat alleen door ons bezig te houden met Gods Woord. Daardoor worden we wit en rein als melk. De Heer Jezus vindt Zijn volle vreugde in wat Hij uit ons leven kan plukken en eten en drinken. Het zijn allemaal zegeningen die Hijzelf ons heeft gegeven. Die zegeningen keren weer naar Hem terug als wij die waarderen. Dat blijkt uit onze dankbaarheid aan Hem hiervoor. En Hij geniet niet alleen van die vrucht. Hij nodigt ook anderen uit. Er is niet alleen de bruid, maar er zijn ook de genodigden tot de bruiloft. Hij richt in de toekomst niet alleen voor het overblijfsel van Zijn volk een maaltijd met vette spijzen aan, maar ook voor de volken ( ) . De ‘vrienden’ zijn zij die wel een relatie met Hem hebben, maar nog niet die intimiteit kennen die de bruid of de toegewijde gelovige heeft. In profetisch opzicht zijn het de andere steden van Israël. Ook zij zullen delen in de vreugde van het vrederijk. We mogen dit vers ook toepassen op de gemeente als zij op zondag samenkomt rondom Hemzelf. Dan komt Hij in Zijn hof om te genieten van wat zij voor Hem heeft. Hij komt dan niet om iets te vertellen, maar om te ontvangen. We mogen Hem brengen wat Hij Zelf door Zijn Geest en Zijn Woord in ons heeft bewerkt in wat Hij ons in de voorgaande dagen heeft laten zien van Zijn Persoon. Het gaat in de eerste plaats om Zijn gedachtenis, niet om die van ons. Het eerste wat Hij plukt, is Zijn mirre. Wij mogen onze dankbare gevoelens over Zijn lijden en sterven aan Hem vertellen en die zo door Hem laten plukken. Wij komen vaak naar samenkomsten om voedsel van Hem te ontvangen, maar hier geven wij Hem voedsel. Om Zijn moeitevol lijden zal Hij het zien en verzadigd worden. Hier is een punt in het boek bereikt dat er een volkomen vervulling van verlangens is, zowel bij de bruid als bij de bruidegom. Het boek zou hier kunnen eindigen. Maar zo is het niet, want zo is het leven niet.

Song of Solomon 5:1

De bruidegom in zijn tuin

Hier zien we dat de bruidegom de uitnodiging van de bruid, die zij aan het eind van het vorige hoofdstuk doet (Hl 4:16b), heeft aangenomen. Hij is in zijn tuin gekomen. Zo neemt de Heer Jezus ook graag onze uitnodiging aan om in ons leven duidelijk aanwezig te zijn. Hij is altijd in ons leven aanwezig, maar we houden niet altijd rekening met Zijn aanwezigheid.

Hij verlangt ernaar dat ons leven voor Hem als een tuin is die vol is met vrucht voor Hem. Dat is alleen zo, als we ons hele leven aan Hem ter beschikking stellen. Het gaat er niet alleen om dat we Zijn eigendom zijn, maar dat we ons daarvan ook bewust zijn. Anders zullen we tot onze schrik ontdekken dat Hij er niet is, terwijl we menen van wel, zoals dat ons in de volgende verzen wordt voorgesteld.

Maar hier zegt Hij: “Ik ben in Mijn tuin gekomen.” Onze tuin is Zijn tuin. Ons leven is van Hem. Het behoort Hem toe. Daarom is ook alles wat er in die tuin is van Hem. We zien dat in het steeds herhaalde “Mijn” in dit vers. Hij geniet van elke vrucht in Zijn tuin ofwel van elke vrucht in ons leven die voor Hem is. Dit genot is groot omdat het wordt genoten in de verhouding van verwantschap en van liefde.

Dat blijkt uit de wijze waarop de bruidegom zijn geliefde aanspreekt. Hij noemt haar weer “mijn zuster”, waarmee hij zijn verwantschap met haar onderstreept, en “[mijn] bruid”, waarmee hij zijn liefde voor haar onderstreept. Hij heeft haar eerder zo genoemd (Hl 4:9-10). Daar gaat het erom wie zij voor zijn hart is. Hier gaat het erom wat hij van haar ontvangt, uit haar tuin, waarvan hij geniet.

Op deze manier spreekt de Heer Jezus ook tot ons, met wie Hij Zich heeft verbonden, zowel door aan ons gelijk te worden, met uitzondering van de zonde, als door ons Zijn liefde te verklaren. In die relatie is Hij in ons leven aanwezig om te genieten van elke vrucht die door Hemzelf in ons leven door Zijn Geest wordt bewerkt.

Het kan zijn dat er in onze tuin eerst nog onkruid gewied moet worden, dat de groei van vruchten voor de Heer beperkt of zelfs verhindert. Zo moeten we ons lees- of luister- en kijkgedrag veranderen als dit een verkeerde invloed op ons denken heeft of zoveel tijd opslurpt dat we niet toekomen aan vrucht dragen. Dan kunnen we de Heer Jezus wel uitnodigen in onze tuin, maar Hij vindt er niets of, nog erger, Hij vindt er onkruid ofwel zondige gewoonten. Als het onkruid is verwijderd, komt er ruimte voor vrucht voor Hem. Dan komt Hij om van die vrucht te nemen. Hij komt alleen als daar vrucht en specerijen zijn die Hem voldoening geven.

De eerste vrucht die Hij heeft geplukt, is de mirre, “Mijn mirre”. Mirre spreekt van Zijn lijden. Als Hij bij ons komt, kunnen we dan iets aan Hem vertellen over Zijn diepe lijden voor ons? Samen met de mirre heeft Hij ook Zijn “specerijen” geplukt. Deze specerijen zien we letterlijk bij Zijn begrafenis (Lk 23:56 ; Lk 24:1; Jh 19:40). Zijn begrafenis is om zo te zeggen omgeven met de welriekende geur van Zijn volbrachte werk.

De Heer Jezus vindt in Zijn tuin ook voedsel, eten en drinken. Hij eet er “Mijn honingraad met Mijn honing”. Dit zien we ook bij de opstanding van de Heer Jezus (Lk 24:42). Honing spreekt van de natuurlijke verhoudingen tussen de gelovigen onderling. Als onze natuurlijke relaties goed zijn, is dat door Hem bewerkt en geeft het Hem vreugde. Het verheugt Hem als een man zijn vrouw liefheeft en als kinderen gehoorzaam zijn aan hun ouders.

Dit kunnen we verder toepassen op alle vormen van gezag die de onderlinge betrekkingen regelen. Gezag is niet meer van deze tijd, zo laat de praktijk zien. We zien het in de gezinnen, in de maatschappij en in de gemeente. Als de door God gegeven gezagsverhoudingen goed worden uitgeoefend, is dat een vreugde voor de Heer Jezus. Het gaat om gezag dat in liefde wordt uitgeoefend. Een man kan dat laten zien door er voor zijn vrouw te zijn en niet door gezag over haar op te eisen. Het gaat om het dienen zoals de Heer Jezus gediend heeft.

Ten slotte spreekt de Heer Jezus – in beeld – over het drinken van “Mijn wijn met Mijn melk”. Wijn is een beeld van blijdschap of vreugde (Ri 9:13; Ps 104:15a). Hij verheugt Zich in de gemeenschap die Hij met ons heeft (1Jh 1:3b-4). Melk is een beeld van het Woord van God (1Pt 2:2). Gemeenschap die vreugde geeft, ontstaat alleen door ons bezig te houden met Gods Woord. Daardoor worden we wit en rein als melk.

De Heer Jezus vindt Zijn volle vreugde in wat Hij uit ons leven kan plukken en eten en drinken. Het zijn allemaal zegeningen die Hijzelf ons heeft gegeven. Die zegeningen keren weer naar Hem terug als wij die waarderen. Dat blijkt uit onze dankbaarheid aan Hem hiervoor.

En Hij geniet niet alleen van die vrucht. Hij nodigt ook anderen uit. Er is niet alleen de bruid, maar er zijn ook de genodigden tot de bruiloft. Hij richt in de toekomst niet alleen voor het overblijfsel van Zijn volk een maaltijd met vette spijzen aan, maar ook voor de volken (Js 25:6). De ‘vrienden’ zijn zij die wel een relatie met Hem hebben, maar nog niet die intimiteit kennen die de bruid of de toegewijde gelovige heeft. In profetisch opzicht zijn het de andere steden van Israël. Ook zij zullen delen in de vreugde van het vrederijk.

We mogen dit vers ook toepassen op de gemeente als zij op zondag samenkomt rondom Hemzelf. Dan komt Hij in Zijn hof om te genieten van wat zij voor Hem heeft. Hij komt dan niet om iets te vertellen, maar om te ontvangen. We mogen Hem brengen wat Hij Zelf door Zijn Geest en Zijn Woord in ons heeft bewerkt in wat Hij ons in de voorgaande dagen heeft laten zien van Zijn Persoon.

Het gaat in de eerste plaats om Zijn gedachtenis, niet om die van ons. Het eerste wat Hij plukt, is Zijn mirre. Wij mogen onze dankbare gevoelens over Zijn lijden en sterven aan Hem vertellen en die zo door Hem laten plukken. Wij komen vaak naar samenkomsten om voedsel van Hem te ontvangen, maar hier geven wij Hem voedsel. Om Zijn moeitevol lijden zal Hij het zien en verzadigd worden.

Hier is een punt in het boek bereikt dat er een volkomen vervulling van verlangens is, zowel bij de bruid als bij de bruidegom. Het boek zou hier kunnen eindigen. Maar zo is het niet, want zo is het leven niet.