‏ Job 11

Софардың биринши сөзи

1Сонда наамалы Софар былай деди:

2– Сонша көп сөз жуўапсыз қала ма?
Көп сөйлеген адам ақлана ма?
3Мылжың гәплериң адамлардың тилин тыйып қойсын ба?
Масқаралағаныңда, сени ҳеш ким уялтпасын ба?
4Сен: «Тәлимим минсиз,
Өзим де Қудайдың алдында пәкпен», – дейсең.
5Қәне, енди Қудай жуўап берип,
Саған қарсы тил қатып,
6Даналықтың сырларын билдирсе еди!
Себеби даналық көп қырлы ғой.
Билип қой, Қудай гүналарыңның базыларын жеңил жазалайды.

7Қудайдың терең сырларын түсине аласаң ба?
Қүдирети күшли Қудайдың шегине жете аласаң ба?
8Қудайдың даналығы аспаннан да бийик, сен не қыла аласаң?
Өлилер мәканынан да терең, не биле аласаң?
9Оның өлшеми жерден де узын,
Теңизден де кең.

10Егер Қудай келип, зинданға тасласа,
Ҳүким етиў ушын шақырса, ким Оған тосқынлық қыла алады?
11Ол өтирикшилерди биледи,
Ол жаўызлықты көрип, оны итибарсыз қалдыра ма?
12Қуланнан адам туўылмайтуғыны сыяқлы,
Мийи жоқ адам да дана бола алмайды.

13Бирақ, сен егер Оған жүрегиңди қайта бағышлап,
Қолларыңды жайып, дуўа етсең,
14Егер жаўызлық ислеген болсаң, оны өзиңнен узақластырсаң,
Шатырыңнан наҳақлықты қуўып шығарсаң,
15Сонда уялмастан басыңды көтерип,
Қорқпастан тикке туратуғының сөзсиз.
16Азабыңды умытып,
Оны ағып кеткен суўлар киби ядқа аласаң.
17Өмириң түстеги күнниң нурынан да жарық болар,
Ондағы қараңғылық та таң нурына айланар.
18Үмитиң болғанлықтан, арқайын боларсаң,
Әтирапың қоршалғанлықтан, қәўипсиз дем аласаң.
19Жатқаныңда, сени қорқытатуғын ҳеш ким болмайды,
Көплер сеннен мийрим излеп келеди.
20Бирақ залымлардың көзлери талып,
Бас саўғалайтуғын жери де болмайды,
Үмитлери тек соңғы демин бериў болып қалады.