‏ Job 15

Элифаздың екинши сөзи

1Сонда теманлы Элифаз былай деп жуўап берди:

2– Қарнын ыссы самалға толтырғандай,
Дана адам бундай ҳаўадан алынған сөзлер менен жуўап бере ме?
3Пайдасыз сөзлер менен айтысып,
Мәниссиз гәплер айтып, тартысар ма еди?
4Ҳақыйқаттан да, сен Қудайдан қорқыўды шетке ысырып қойдың,
Оның алдында дуўа етиўди де болар-болмас нәрсе деп санадың.
5Гүналарың аўзыңа сөз салып тур,
Ҳийлекерлердиң тили менен сөйлеп турсаң.
6Сени айыплап атырған мен емес, ал өз аўзың,
Тилиң өзиңе қарсы гүўалық берип тур.

7Сен не адамзаттың туңғышымысаң?
Ямаса төбелер жаратылмастан да бурын туўылғанбысаң?
8Қудайдың мәжилисине қатнасып, Оны тыңлап па едиң?
Ямаса дана адам тек жалғыз өзиңбисең?
9Сен билип, биз билмейтуғын не нәрсе екен?
Сен түсинип, биз түсинбейтуғын не нәрсе екен?
10Арамызда ақ шашлылар да, ғаррылар да бар,
Олардың жасы сениң әкеңнен де үлкен.
11Қудайдың тәселлеси сен ушын аз болды ма?
Саған айтқан жағымлы сөзлери кемлик қылды ма?
12Не ушын жүрегиң сени алағада қылады?
Не ушын көзлериңде ғәзеп оты лаўлап тур?
13Не ушын Қудайға ашыўланып,
Аўзыңа соншелли ерк бересең?

14Адам қалай пәк бола алады?
Ҳаял затынан туўылған бенде қалай әдил бола алады?
15Қудай Өз периштелерине де исенбейди,
Ҳәтте, аспан да Оның нәзеринде пәк емес.
16Солай екен, наҳақлықты суў киби ишетуғын,
Иплас ҳәм бузық инсан оннан бетер емес пе?

17Қулақ сал, мен саған түсиндиремен,
Өзим көргенимди айтып беремен.
18Даналардың айтқанларын,
Ата-бабаларынан үйренип, жасырмай үйреткенлерин айтып беремен.
19Жер тек олардың ата-бабаларына берилген еди,
Олардың арасында жат адамлар жоқ еди.
20Залым адам өмир бойы азап шегеди,
Езиўшилерге берилген жыллар санаўлы.
21Қорқынышлы даўыслар олардың қулақларынан кетпейди,
Тынышлық ўақтында да басқыншылардың ҳүжимине ушырайды.
22Олар қараңғылықтан қутылыўға үмит етпейди,
Олардың тәғдирине қылыштан өлиў жазылған.
23Олар бир тислем нан излеп сергиздан болар,
Қараңғылық күниниң жақынласқанын да билер.
24Азап ҳәм қайғы оларды қорқынышқа салар,
Урысқа таяр турған патша сыяқлы қорқыныш оларды жеңер.
25Олар қолларын Қудайға қарсы көтерип,
Қүдирети күшли Қудайды майданға шақырар.
26Қалың, беккем қалқанын көтерип,
Өжетленип, Оған қарсы жуўырар.

27Залым адамның бетин май қаплап,
Бөкселерине май жыйналған.
28Олар қарабақанаға айланған қалаларда жасайды,
Қулап кетейин деп турған,
Қаңырап қалған үйлерде жасайды.
29Олар байымайды, байлығы узаққа созылмайды,
Мал-мүлки жер бетине жайылмайды.
30Олар қараңғылықтан қутыла алмайды,
Олар шақалары жанған терекке уқсайды,
Қудайдың деми оларды ушырып жибереди.
31Бос нәрсеге үмит байлап, өзин алдамасын,
Олардың сыйы бослық болады.
32Ўақты-сааты келмей шаўып тасланады,
Шақалары енди қайтып көгермейди.
33Олар көклей мийўеси төгилген жүзим ағашына,
Гүллери төгилип, мийўесиз қалған зәйтүн ағашына уқсайды.
34Қудайсызлардың топары нәсилсиз болады,
Парахорлардың шатырларын от жалмап, жоқ қылады.
35Олар қайғыға ҳәмиледар болып, жаўызлықты туўады,
Жүреклери жалғанға толы болады.