‏ Job 21

Аюптың жуўабы

1Сонда Аюп былай деп жуўап берди:

2– Сөзлеримди дыққат пенен тыңлаң,
Усы сизлердиң маған берген тәселлеңиз болсын.
3Сабыр қылың, мен де сөйлейин,
Сөйлеп болғанымнан кейин мазақ қыларсыз.

4Маған келсек, мен не адамға арыз қылып атырман ба?
Не ушын шыдамсызланбайын?
5Жағдайыма қараңлар, денеңиз түршигеди,
Аўзыңызды қолларыңыз бенен жаўың.
6Жағдайымды ойласам, қорқыныш бийлеп алады,
Денемди қалтыратпа басады.
7Залымлар не ушын жасаўын даўам етеди,
Қартайып, ҳәтте, күш-ғайраты арта береди?
8Балалары саў-саламат дөгерегинде,
Урпақлары көз алдында жүреди.
9Үйлери қәўип-қәтерден аўлақ болады,
Қудайдың ҳасасы үстине дөнбес.
10Буғаларының төл қойыўы ҳеш босқа кетпес,
Сыйырлары бузаўлайды, ҳеш иш тасламас.
11Балаларын сүриў киби шығарып жиберер,
Перзентлери аяқ ойынға түсер.
12Дәп ҳәм лира ▼

▼ Лира – бармақ пенен шертилетуғын тарлы саз әсбабы.

сестине қосылып, қосық айтар,
Сыбызғы сестине қосылып, кеўил көтерер.
13Өмирлери заўқы-сапа менен өтип,
Өлилер мәканына тынышлық пенен кетер.
14Сонда да залымлар Қудайға былай деп айтар: «Бизлерди тыныш қой!
Сениң жолларыңды билиўди қәлемеймиз,
15Саған хызмет ететуғындай Қүдирети күшли Қудай, Сен ким болыпсаң?
Саған дуўа етиўден бизге не пайда?»
16Деген менен, олардың абаданлығы өз қолының иси емес,
Залымлардың ой-қыяллары меннен аўлақ болсын!

17Қашан залымлардың шырағы сөнген еди?
Қашан олардың басына апат дөнген еди?
Қашан Қудай оларға ғәзепленип, жазалаған еди?
18Қашан олар жел ушырған сабандай,
Ямаса даўыл ушырған қаўықтай болған еди?
19Сизлер: «Олардың гүналары ушын балаларын жазалайды», – дейсизлер,
Оннан да, Қудай олардың өзлерин жазаласын,
Бул оларға сабақ болады.
20Олар опат болғанларын өз көзлери менен көрсин,
Қүдирети күшли Қудайдың ғәзебин татсын.
21Өмири таўысылғаннан кейин,
Изинде қалған хожалығына не болса да, оларға бәри бир емес пе?

22Бирақ, ең жоқарыдағыларды да ҳүким ететуғын Қудайға,
Ким ақыл үйрете алады?
23Биреў өлгенинше, күшке толысар,
Тыныш ҳәм қайғысыз жасар,
24Денесин май басып,
Сүйеклери кемик болар.
25Екиншиси қайғыға батып,
Өмирден жақсылық көрмей өтип кетер.
26Ақырында, олар топырақта бирге жатар,
Екеўи де қуртқа жем болар.

27Аўа, мен сизлердиң ойыңызды билемен,
Нийетиңиз маған зыян келтириў екенин де билемен.
28Сизлер: «Сол ақсүйек адамның үйи қай жерде?
Залымлардың шатырлары қай жерде?» – дейсизлер.
29Жолаўшылардан сорамадыңыз ба?
Олар берген гүўалықларды қабылламадыңыз ба?
30Залым адам бәле келген күни аман қалады,
Ғәзеп күни оған қутылыў ушын жол ашылады.
31Жүрген жолын ким оның бетине айтады,
Қылмыслары ушын ким оған жаза береди?
32Ол қәбирге қойылғанда,
Қәбириниң басында гүзетши турады.
33Ҳәмме адамлар оның изине ереди,
Алдында жүргенлердиң де сан-санағы жоқ.
Гөрдиң топырағы да оған жағымлы болады.

34Бос гәплериңиз бенен мени қалай жубатасыз?
Берген жуўапларыңыздың ҳәммеси жалған.