‏ Job 30

Аюптың өзиниң хорланып атырғаны ҳаққында айтыўы

1Мине енди, өзимнен жасы киши болғанлар үстимнен күлип отыр.
Олардың әкелерин сүриўимди қорыйтуғын ийтлердиң жанына қойыўға да ылайық көрмес едим.
2Олардың қолларындағы күштен маған не пайда?
Олар күш-қуўаттан айырылған.
3Жоқшылық пенен ашлықтан қурыған,
Олар түнде шөлде ҳәм елсиз жерлерде шөп тамырын кемиреди.
4Путалардың түбинен ашшы шөплер тереди,
Теректиң тамыры – олардың аўқаты.
5Олар халық арасынан қуўып жиберилген,
Урыларға бақырғандай, олардың изинен бақырады.
6Олар сайлардың жыраларында,
Жердеги шуқырларда ҳәм жартаслардағы үңгирлерде жасаўға мәжбүр.
7Олар путалар арасында улысып,
Шатлы путалар астында топланады.
8Олар ақмақ, ата теги белгисиз адамлардың уллары,
Оларды елден қамшылап қуўып шыққан.

9Енди болса, мен олардың балаларының қосығына айландым,
Олар ушын күлки болдым.
10Олар меннен тиксинип, жаныма жоламайды,
Бетиме түкириўден де тартынбайды.
11Қудай мениң оқ жайымның жибин босатып жиберип,
Мени жерге урғаны ушын,
Олар мениң алдымда өзлерин жылаўлай алмайтуғын болды.
12Бул гәззаплар мениң оң қапталымнан ҳүжим қылып,
Аяқларымнан шалып,
Өзлериниң набыт қылатуғын жолын маған қарсы таярлайды.
13Олар жолымды тосып,
Басыма түсетуғын апатшылықты тезлетеди,
Оларды тоқтататуғын ҳеш ким жоқ.
14Олар омырылған үлкен тесиктен жапырылып кирип,
Топан суўындай үстиме бастырады.
15Мени қорқыныш басқан,
Абырайым самалға суўырылғандай ушып кетти,
Дәўлетим де булт киби өтип кетти.

16Енди жаным мени тәрк етпекте,
Қайғылы күнлер мени қоршап алды.
17Түни менен сүйеклерим сырқырап,
Азары тынымсыз жанымды жейди.
18Қудай қәҳәр менен кийимимнен услап,
Шапанымның жағасы сыяқлы мени қылқындырады.
19Қудай мени ылайға ылақтырды,
Мен шаң ҳәм күлге айландым.

20Қудай, Саған жалбарынаман, маған жуўап бермейсең,
Аяққа турсам, маған тек қарап турасаң.
21Маған реҳимсиз болып кеттиң,
Өз күш-қуўатың менен мени қуўғын қылып атырсаң.
22Қуйын менен мени көтерип алып, ылақтырып,
Даўылдың ишинде анда-мында зыңғытасаң.
23Аўа, мени өлимге,
Барлық тири жан ушын тайынланған үйге алып баражағыңды билемен.

24Азап шегип, жәрдем сорап, пәрияд еткенге,
Ҳеш ким қарсы қол көтермес!
25Күни аўыр болғанлар ушын мен жыламадым ба?
Жарлылар ушын жаным ашымады ма?
26Бирақ мен жақсылықтан үмит қылсам, жаманлық келди,
Жақтылықты күтсем, түнек келди.
27Жүрегим астан-кестен, тыным билмейди,
Басыма қайғылы күнлер түскен.
28Қарайып кеттим, бирақ қуяштан емес,
Жыйын арасында турып, жәрдем сорап, пәрияд етемен.
29Мен сағаллардың туўысқаны,
Үкилердиң жолдасы болдым.
30Терим қарайып, түлеп түспекте,
Сүйеклерим ыссылықтан күймекте.
31Лирамның даўысы жоқлаў айтқанлардың,
Сыбызғымның даўысы жылағанлардың даўысына айланды.