‏ Job 39

1Сен таў ешкисиниң қашан туўатуғынын билесең бе?
Ямаса суўынның балалағанына қарап турғанбысаң?
2Олардың қанша ай буўаз болып жүретуғынын билесең бе?
Олардың балалайтуғын ўақтын ше?
3Олар толғатқанда, жүресине отырып,
Баласын дүньяға келтиреди.
4Олардың балалары ашық жайлаўларда өсип, күшке толады,
Кейин кетип, қайтып келмейди.

5Қуланға еркинлик берген ким?
Жабайы ешектиң арқанын шешип таслаған ким?
6Мен шөл даланы оған үй,
Шорлы жерлерди мәкан қылып бердим.
7Ол қаладағы шаўқым-сүрен үстинен күледи,
Мал айдаўшының бақырысын еситпейди.
8Ол отлаў ушын таўларды шарлап,
Өзине көк жайлаў излейди.

9Жабайы буға саған хызмет етиўге ыразы болып,
Сениң қораңдағы ақырыңның жанында түнер ме екен?
10Жериңди айдатыў ушын,
Оны жүўенлеп, гүндеге қоса аласаң ба?
11Күшли деп, оған исене аласаң ба?
Аўыр ислериңди оған тапсыра аласаң ба?
12Жабайы өгиздиң егиниңди тасып,
Қырманыңа алып келетуғынына исенесең бе?

13Түйеқус қанатларын гәрдийип қақса да,
Ол ләйлектиң қанат ҳәм пәрине жетпейди.
14Түйеқус мәйеклерин жерге қалдырып кетеди,
Ал қум оларды жылытады.
15Мәйеклер аяқ астында қалып, езиледи,
Жабайы ҳайўан оларды басып кетпей ме, буны ҳеш ойламайды.
16Түйеқус өз балаларына басқаники сыяқлы қатал,
Мийнетиниң күйип кетиўинен қәўетерленбейди.
17Өйткени Мен оны даналықтан маҳрум еткенмен,
Оған ақыл да бермегенмен.
18Бирақ түйеқус қанат жайып жуўырғанда,
Ат ҳәм шабандозды изде қалдырып, үстинен күледи.

19Атқа күш берген,
Оның желкесине жал өсирген,
20Оны шегиртке киби секиретуғын қылған сен бе едиң?
Оның пысқырып киснегениниң өзи қорқынышлы.
21Ат туяқлары менен жер тепсинип, өз күшине қуўанып,
Душпанның үстине қарай шабады.
22Ол қорқыныш үстинен күлип қарап, ҳеш нәрседен сескенбейди,
Қылыштан да қаймықпайды.
23Оқ салынған қап үстинде шыңғырлайды,
Найза ҳәм семсер жалтылдайды.
24Ғәзеп пенен реҳимсиз жерди тепкилеп,
Кәрнай сестин еситкенде, бир жерде турмайды,
25Кәрнай шертилген сайын киснеп,
Саўаштың ийисин алыстан сезеди,
Сәркәрдалардың шаўқым-сүренлерин еситеди.

26Қаршығаның қублаға қарай қанат жайып,
Бийиклеп ушатуғыны сениң даналығыңның арқасы ма?
27Бүркит сениң буйрығың менен көтерилип ушып,
Бийикликке уя сала ма?
28Ол жартаслар үстине мәкан басып, сол жерде жасайды,
Жартастың уша басы – оның қорғаны.
29Ол сол жерде турып, аң аўлайды,
Оның көзлери олжасын узақтан көреди.
30Палапанлары қан сорыйды,
Өлик қай жерде болса, ол да сол жерде болады.

31Жаратқан Ийе сөзин даўам етип, Аюпқа былай деди:

32– Қүдирети күшли Қудай менен тартысып атырған адам,
Енди Оны жолға салмақшы ма?
Қудайды айыплап атырған адам жуўап берсин.

33Сонда Аюп Жаратқан Ийеге былай деп жуўап берди:

34– Мен санда жоқ бир адамман,
Саған не деп жуўап берейин?
Енди аўзыма бек боламан.
35Бир рет сөйледим, бирақ жуўап бере алмадым,
Екинши рет сөйледим, бирақ енди сөйлемеймен.