‏ Proverbs 7

1Балам, сөзлеримди есиңде тут,
Буйрықларымды жүрегиңде сақла.
2Буйрықларыма әмел қыл, сонда жақсы жасайсаң,
Нәсиятымды көз қарашығындай асыра.
3Оларды жүзик киби бармағыңа тағып ал,
Жүрегиңе ойып жазып қой.
4Даналыққа: «Сен мениң апамсаң», – деп айт,
Түсиникти туўысқаным, деп ата.
5Олар сени бузық ҳаялдан,
Жезөкше ҳаялдың майлы тилинен қорғайды.

6Бир күни үйимниң әйнегинен,
Терезеден сыртқа қарадым.
7Сада жаслардың арасында,
Ақылы толмаған жас жигитти көрип қалдым.
8Ол көшени ҳаял жасайтуғын мүйешке жақын жерден кесип өтип,
Сол ҳаялдың үйине апаратуғын жол менен кетти.
9Бул ымырт жабылған кешки ўақыт болып,
Түнги қараңғылық шөккен еди.
10Сонда бузықлар сыяқлы кийинген ҳийлекер ҳаял,
Алдынан шығып, жигитти күтип алды.
11Ол үйинде турмайтуғын,
Ўайрақы ҳәм жүўенсиз болып,
12Биресе көшеде, биресе майданда,
Мүйешлерде жигитлерди аўлап турады.
13Ол жигитти услап алып, сүйди,
Бети бүлк етпей оған былай деди:
14«Бүгин татыўлық қурбанлығын берип,
Берген ўәдемди орынладым.
15Сонлықтан сени күтип алыўға шықтым,
Сени излеп, мине, таўып та алдым!
16Түрли реңли Мысыр таўарларынан,
Төсегимди қаплап, төседим.
17Жатақ жайыма хош ийисли мирра,
Алоэ ҳәм корица септим.
18Қәне кел, таң атқанша, муҳаббат ләззетин татып,
Оннан рәҳәтленейик.
19Үйде күйеўим жоқ,
Ол алыс сапарға кетти.
20Ол гүмис толы шыжланын да алып кетти,
Ай толғанша қайтып келмейди».
21Ҳаял жыллы сөзлер менен жигитти айландырып,
Майлы тили менен жолдан урды.
22Сол ўақытта-ақ, жигит оған ерип кетти.
Жигит сойылыўға баратырған буғаға,
Дузаққа аяқ басып атырған суўынға уқсар еди.
23Оқ баўырын тесип өтпегенше,
Дузаққа тасланған қус сыяқлы,
Өлимге баратырғанын билмес еди.

24Солай екен, балаларым, мени тыңлаңлар,
Айтқан сөзлериме қулақ салыңлар!
25Жүрегиңиз сондай ҳаялдың жолына бурылмасын,
Оның соқпақлары бойлап адасып жүрмеңлер.
26Ол көплерди жарадар етип қулатты,
Сансыз адамлар оның қолынан қаза тапты.
27Оның үйи өлилер мәканына жетелейтуғын,
Өлимге алып түсетуғын жол.