‏ 1 Chronicles 17

Qudaydıń Dawıtqa bergen wádesi

1Dawıt sarayına jayǵasıp alǵannan keyin, Natan payǵambarǵa:

– Qara, men kedr aǵashınan qurılǵan sarayda jasap atırman. Al Jaratqan Iyeniń Kelisim sandıǵı bolsa, shatırda tur! – dedi.

2Natan Dawıtqa:

– Júregińiz neni qálese, sonı isleń. Sebebi Quday siz benen birge, – dep juwap berdi.

3Biraq sol kúni túnde Natanǵa Qudaydan mınaday sóz tústi:

4– Barıp, qulım Dawıtqa bılay dep ayt: «Jaratqan Iye bılay deydi: Mákan basıwım ushın, Maǵan arnap úydi sen qurmaysań. 5Izrail xalqın Mısırdan alıp shıqqan kúnimnen baslap búginge deyin, Men úyde jasamadım. Al shatırdan-shatırǵa, ana jerden mına jerge kóship júrdim. 6Pútkil izraillılar menen birge kóship júrgen jerlerde xalqımdı basqarıwdı buyırǵan Izrail biyleriniń qaysı birine: Nege Maǵan kedr aǵashınan úy qurıp bermedińiz? – degen edim?»

7Endi qulım Dawıtqa bılay dep ayt: «Álemniń Jaratqan Iyesi bılay deydi: Men seni jaylawda qoy baǵıp júrgen jerińnen alıp, xalqım Izrailǵa húkimdar etip qoydım. 8Qay jerge barsań da, seniń menen birge bolıp, aldıńdaǵı hámme dushpanlarıńdı joq qıldım. Atıńdı dúnyadaǵı ullı adamlardıń atları sıyaqlı ullı qılaman. 9Xalqım Izrail ushın orın tayarlap, olardı sol jerge ornalastıraman. Olardıń óz jurtı boladı hám hesh kim tınıshın buzbaydı. Zalımlar olarǵa burınǵıday zorlıq qılmaydı. 10Xalqım Izrailǵa biyler qoyǵan waqıttan beri, zalımlar olardı ezip kelmekte. Men barlıq dushpanlarıńızdı boysındıraman.

Jaratqan Iyeń bolǵan Men saǵan óziń ushın bir shańaraq – patshalar áwladın jaratatuǵınımdı bildiremen.

11Sen ólip, ata-babalarıńnıń janına atlanǵanıńda, zúryadıńnan birin taxtqa otırǵızıp, onıń patshalıǵın bekkemleymen. 12Men ushın úydi ol quradı. Al Men bolsam, onıń taxtın máńgilik qılıp ornataman. 13Men oǵan Áke bolaman, ol Maǵan ul boladı. Sennen aldın bolǵan patshadan miyrimimdi tartıp alǵanım sıyaqlı, onnan Óz miyrimimdi hesh qashan tartıp almayman. 14Men onı Óz úyimniń hám patshalıǵımnıń ústinen máńgige qoyaman. Onıń taxtı máńgige bekkem boladı».

15Solay etip, Natan ayan arqalı berilgen bul sózlerdiń hámmesin Dawıtqa aytıp berdi.

Dawıttıń minnetdarshılıq duwası

16Sońınan Dawıt patsha kelip, Jaratqan Iyeniń aldında otırdı da, bılay dedi:

– Quday, Jaratqan Iye! Sen meni bunshelli mártebeli qılǵanday, men kim bolıppan, meniń shańaraǵım da ne bolıptı? 17Quday, Seniń názerińde bul da az bolǵanday, qulıńnıń urpaǵınıń keleshegi tuwralı da aytıp berdiń. Quday, Jaratqan Iye, Sen maǵan ullı bir adam sıyaqlı qaradıń! 18Qulıńa izzet-húrmet kórsetkeniń ushın, men Saǵan basqa ne ayta alaman! Óytkeni Sen Óz qulıńdı bileseń. 19Jaratqan Iye! Qulıńnıń iygiligi ushın, júregińe muwapıq bolǵan bul ullı isti islep, ullı wádelerdi ashıq bildirdiń.

20Jaratqan Iye, óz qulaqlarımız benen esitken barlıq xabarımız boyınsha, Saǵan teń keletuǵını joq, Sennen basqa Quday da joq! 21Dúnyada xalqıń Izrailǵa uqsaǵan birde bir xalıq joq. Olardı Óz xalqıń qılıw ushın, azat qılıwǵa bardıń. Sen Mısırdan Óziń ushın azat qılǵan xalqıńnıń aldınan basqa xalıqlardı quwıp jiberip, ullı hám tań qalarlıq isleriń arqalı Óz atıńdı ullılıqqa eristirdiń. 22Sen xalqıń Izraildı máńgige Óz xalqıń qıldıń hám Óziń, Jaratqan Iye olardıń Qudayı boldıń.

23Endi, Jaratqan Iye! Qulıńa hám onıń urpaǵına bergen wádeńdi máńgige tastıyıqlap, sózińdi orınlay gór. 24Solay etip, adamlar: «Izraildıń Qudayı bolǵan Álemniń Jaratqan Iyesi – Izraildıń Qudayı!» – desin hám atıń máńgi turıp, ullılansın. Qulıń Dawıttıń urpaǵı da Seniń aldıńda bekkem tursın.

25Qudayım! Sen maǵan men ushın bir shańaraq – patshalıq jaratatuǵınıńdı ayan qıldıń. Sonlıqtan qulıń Seniń aldıńda duwa etiwge júrek etti. 26Jaratqan Iye, Sen Qudaysań! Qulıńa usı iygilikli nárselerdi wáde ettiń. 27Ózińniń aldıńda máńgige bolıwı ushın, qulıńnıń patshalıǵın jarılqawdı maqul taptıń. Jaratqan Iye, onı Sen jarılqaǵanıń ushın, ol máńgige jarılqanatuǵın boladı.