‏ Jeremiah 13

Zıǵır belbew

1Jaratqan Iye maǵan:

– Barıp, zıǵır belbew satıp al. Onı belińe bayla, biraq suwǵa tiygizbe, – dedi. 2Jaratqan Iyeniń sózi boyınsha men belbew satıp alıp, onı belime bayladım.

3Maǵan jáne Jaratqan Iyeden sóz tústi:

4– Belińdegi satıp alǵan belbewińdi al da, Perat dáryasına barıp, onı sol jerdegi bir jartastıń jarıǵına jasır.

5Men Jaratqan Iyeniń buyrıǵı boyınsha barıp, belbewdi Perattıń boyına jasırdım.

6Aradan kóp kúnler ótkennen keyin, Jaratqan Iye maǵan:

– Tur, Peratqa bar da, jasırǵan belbewińdi al, – dedi. 7Keyin men Peratqa kettim, jasırǵan jerimdi gewlep, belbewdi aldım. Biraq belbew shirip, hesh nársege jaramaytuǵın bolıp qalǵan edi.

8Sonda maǵan Jaratqan Iyeden mınaday sóz tústi:

9– Jaratqan Iye bılay deydi: Men Yahudanıń tákabbirligin hám Erusalimniń asa menmenligin shiritemen. 10Bul jawız xalıq qaysar júreginiń qálewin orınlap, Meniń sózlerime qulaq salıwdan bas tarttı. Basqa qudaylarǵa erip, olarǵa xızmet etti, tabındı. Sonıń ushın, olar da usı belbew sıyaqlı hesh nársege jaramaytuǵın boladı. 11Belbewdiń denege jabısıp turǵanı sıyaqlı, Men de pútkil Izrail hám Yahuda xalıqların Ózime jaqın tutqan edim, – deydi Jaratqan Iye. – Maǵan ataq-abıray, alǵıs hám dańq keltiredi dep, olardıń Óz xalqım bolıwın qáledim. Biraq olar qulaq salmadı.

Sharap quyılǵan mes

12– Olarǵa mına sózlerdi jetker: «Izraildıń Qudayı Jaratqan Iye bılay deydi: Hámme mesler sharapqa toladı». Eger olar saǵan: «Hámme meslerdiń sharapqa tolatuǵının bizler ne bilmeymiz be?» – dese, 13onda olarǵa bılay dep juwap ber: «Jaratqan Iye bılay deydi: Bul jerde jasaytuǵınlardıń hámmesin – Dawıttıń taxtında otırǵan patshalardı, ruwxaniylerdi, payǵambarlardı hám Erusalim turǵınlarınıń hámmesin más bolǵansha sharapqa toydıraman. 14Men olardı bir-birine, ata-anaların balalarına qarsı qılıp qoyaman, – deydi Jaratqan Iye. – Olardı joq qılǵanımda ayamayman, ashınbayman, rehim de etpeymen».

Súrgin jaqınlaspaqta

15Tákabbirlik etpey qulaq salıp, tıńlań,
Sebebi Jaratqan Iye ayttı.
16Ústińizge qarańǵılıq jibermesten,
Zulmat tawlarında ayaǵıńız súrnikpesten aldın,
Qudayıńız Jaratqan Iyeni ullılań.
Bolmasa, Ol sizler kútip atırǵan jarıqlıqtı,
Zulmatqa aylandırıp,
Tas túnek qarańǵı qıladı.
17Eger bul sózlerge qulaq salmasańız,
Onda tákabbirligińiz ushın janım pinhamı jılaydı,
Kózlerim ashshı-ashshı jas tógedi.
Sebebi Jaratqan Iyeniń qoyları,
Tutqın etip alıp ketiledi.

18Patshaǵa hám ana xanshaǵa bılay dep ayt:
«Taxtıńızdan túsip, jerge otırıń,
Óytkeni saltanatlı tajıńız basıńızdan túsip ketti».
19Negebtiń qalaları jabıldı,
Olardı ashatuǵın hesh kim joq.
Pútkil Yahuda súrgin etildi,
Birde bir adam qalmay súrgin etildi.
20Erusalim, basıńdı kóterip,
Arqadan kiyatırǵanlarǵa qara.
Saǵan berilgen súriw,
Ájayıp súriw qayaqta?
21Ózińe awqamlas qılıp jetistirgen adamlarıńdı,
Jaratqan Iye seniń ústińnen basshı qılsa, ne der ekenseń?
Sonda tolǵaq tutqan hayaldıń azabınday,
Sen de azap shekpeyseń be?
22Ishińnen: «Ne ushın bular meniń basıma tústi?» – derseń.
Ayıplarıńnıń kópligi sebepli,
Etekleriń ashıldı, namısıńa tiyildi.
23Xabashstanlı terisiniń reńin,
Qaplan ústindegi daqların ózgerte ala ma?
Sol sıyaqlı, jawızlıq qılıp úyrengen sizler de,
Jaqsılıq qıla alasız ba?

24«Men sizlerdi shól samalı menen suwırılǵan,
Qawıq sıyaqlı ushırıp jiberemen.
25Seniń nesiybeń,
Men ólshep beretuǵın payıń – usı,
– deydi Jaratqan Iye. –
Sebebi sen Meni umıtıp,
Jalǵanǵa úmit bayladıń.
26Shermendeligińdi kórsetiw ushın,
Men de etegińdi betińe deyin kóteremen.
27Dalalarda hám tóbeshikler ústinde,
Sen qılǵan jerkenishli islerdi,
Qıyanetińdi, esirkep kisnewińdi,
Uyatsız buzıqshılıǵıńdı kórdim.
Sorıń qurısın seniń, Erusalim!
Pákleniwiń ushın saǵan jáne qansha waqıt kerek?»