Ezekiel 17
Rozdział 17
1I doszło do mnie słowo Pana mówiące: 2Synu człowieczy, zadaj zagadkę i opowiedz domowi Izraela przypowieść; 3I powiedz: Tak mówi Pan Bóg: Wielki orzeł o wielkich i długich skrzydłach, pełen pstrego pierza, przyleciał nad Liban i wziął wierzchołek cedru. 4Ułamał koniec jego pędów, zaniósł go do ziemi kupieckiej i złożył go w mieście kupieckim. 5Wziął też nasienie tej ziemi i zasadził na urodzajnym polu; umieścił je nad wielkimi wodami jak wierzbę. 6I urosło, i stało się bujną winoroślą, choć niskiego wzrostu; jej latorośle zwracały się ku niemu, a korzenie były mu poddane. I stało się winoroślą, która wydała latorośle i wypuściła pędy. 7Ale był inny wielki orzeł o wielkich skrzydłach i gęstym pierzu, a oto ta winorośl zwróciła swoje korzenie ku niemu i rozciągnęła swe latorośle do niego, aby on ją nawadniał z bruzd swego sadu. 8A była przecież zasadzona na dobrym polu, nad wielkimi wodami, aby wypuściła latorośle, wydała owoc i stała się wspaniałą winoroślą. 9Wtedy powiedz: Tak mówi Pan Bóg: Czy się jej poszczęści? Czy orzeł nie wyrwie jej korzeni a i nie oberwie jej owocu tak, by uschła? Uschną wszystkie listki, które wypuści, i nie będzie trzeba wielkiej mocy ani licznego ludu, aby ją wyrwać z korzeniami. 10Oto jakkolwiek będzie zasadzona, czy się jej poszczęści? Czy doszczętnie nie uschnie b, gdy dotknie ją wiatr wschodni? Uschnie w bruzdach, w których wyrosła. 11Potem doszło do mnie słowo Pana: 12Mów teraz do domu buntowniczego: Czyż nie wiecie, co znaczą te rzeczy? Powiedz: Oto król Babilonu przybył do Jerozolimy c, zabrał jej króla i książąt i uprowadził ich ze sobą do Babilonu. 13Wziął też jednego z potomków króla d, zawarł z nim przymierze i związał go przysięgą. Zabrał też możnych tej ziemi; 14Aby królestwo było poniżone, tak by się nie podnosiło, ale by tak trwało, zachowując jego przymierze. 15Lecz on zbuntował się przeciwko niemu, wysyłając swych posłów do Egiptu, aby dano mu koni i liczny lud. Czy mu się poszczęści e? Czy ujdzie zemsty ten, który tak czynił? Czy ocali się ten, który złamał przymierze? 16Jak żyję, mówi Pan Bóg, w miejscu tego króla, który go uczynił królem, a którego przysięgą wzgardził i którego przymierze złamał, u niego w Babilonie umrze. 17I ani faraon z wielkim wojskiem i z licznym zastępem nie pomoże mu na wojnie f, gdy usypie wały i pobuduje wieże g, aby zniszczyć mnóstwo ludzi; 18Ponieważ wzgardził przysięgą, łamiąc przymierze. Oto bowiem dał na to swą rękę h, a to wszystko uczynił. Nie ujdzie zemsty. 19Dlatego tak mówi Pan Bóg: Jak żyję, moją przysięgę, którą wzgardził, i moje przymierze, które złamał, złożę mu na głowę. 20Rozciągnę na nim swoją sieć i zostanie schwytany w moje sidła, i zaprowadzę go do Babilonu, a tam się z nim rozprawię za jego występek, którym zgrzeszył przeciwko mnie. 21A wszyscy, którzy uciekli od niego wraz ze wszystkimi jego hufcami, od miecza polegną, a pozostali zostaną rozproszeni na wszystkie wiatry. I poznacie, że ja, Pan, to powiedziałem. 22Tak mówi Pan Bóg: Wezmę wierzchołek tego wysokiego cedru i i zasadzę; z najwyższych jego gałązek odłamię młodą gałązkę i zasadzę ją na wysokiej i wyniosłej górze j; 23Na wysokiej górze Izraela ją zasadzę k. Wypuści gałązki, wyda owoc i stanie się cedrem wspaniałym. I będzie mieszkać pod nim wszelkie ptactwo skrzydlate l; pod cieniem jego gałęzi będą mieszkać. 24A tak wszystkie drzewa polne poznają, że ja, Pan, poniżyłem drzewo wysokie, a wywyższyłem drzewo niskie, ususzyłem drzewo zielone, a sprawiłem, że zakwitło drzewo suche. Ja, Pan, to powiedziałem i uczynię.
Copyright information for
PolUGdanska