‏ Isaiah 57

1«Чөптүг-шынныг улус өлүп каарга, оларны кым-даа херекке албас.
Бурганга бердинген улус амы-тынындан чарлырга,
чөптүг-шынныг кижи айыыл-халаптан
адырлып турары ол дээрзин кым-даа билбес,
2ол кижи амыр-дышты чедип алыр!
Дорт орук-биле бар чыткан улус хөөрже киргеш, дыштаныр ^a.

3А силер – караң көрнүр кадайның ажы-төлү,
самыыраан кижи биле самыын-садар херээженниң үре-салгалы ^b,
чоокшулап келиңер!
4Кымны дорамчылап тур силер,
кымны аас-дыл-биле нүгүлдеп тур силер?
Силер бачыттың төлдери, мегениң үре-салгалы-дыр силер!

5Саглагар ыяш чанынга-ла,
бурганнарыңар-биле самыыраашкыныңар хайныга бээр.
Шынааларга, хаялар чарыктарынга
ажы-төлүңерни өргүлге салып турар силер ^c.

6Израиль чон, дамырактарның хоюг даштары – сээң үлүүң;
олар, ылап-ла олар, сээң шилип алган дүрзү-бурганнарың апарган.
Сен оларга арага өргүлү чажып, далган-тараа өргүлү кылып турар сен.
Ынчап турганың соонда, Мээң сагыжым оожургаар бе?
7Бедик, улуг-чаагай дагларга сен самыырап дойлаар сен,
ынаар үнгеш, өргүлдериң кылып турар сен.
8Эжииң артында, эргин ындында дүрзү тургузуп алдың.
Меңээ өскерилгеш, чанагаштанып,
орун-дөжээңче үнүп, ону калбартыр дөжеп,
аңаа кады чыдарынга туралыг улузуң-биле дугурушкаш,
оларның алды-үстүнче харамдыгып көрүп турдуң ^d.
9Молох бурганга кээп, аңаа олива үзү эккеп,
чаагай чыттыг айдызаар чүүлдериң харам чокка чарыгдап келдиң.
Бодуңнуң элчиннериңни ырадыр чорудуп,
оларны өлүглер оранынче безин бадырып турдуң.
10Үр дилээшкиннериңден бодуң могап-шылааш-даа,
„Хей чүве!“дивээн сен,
харын күзээшкиниң улам хайныгып,
шыдал-күжүң немежип турду.

11Сен кымдан коргуп, сүрээдей бердиң,
чүге Меңээ өскерилдиң?
Сен Мени сагынмадың, Мээң дугайымда бодавадың.
Мен үр-ле ыыттавайн келдим ^e,
ынчангаш ам Менден кортпазың ол бе?
12Мен сээң чөптүг-шынныг дээр ажыл-херектериңни сойгалаар мен,
олар сеңээ ажык-дуза көргүспес.
13Дуза дилеп кышкырарыңга,
имилээн хөй дүрзүлериң-не сени камгалазын! ^f
Оларның шуптузун хат алгаш баар, салгын тарадыр шааптар.
А Менден хоргадал алган улус чер-чуртту өнчү кылдыр алыр
база Мээң ыдыктыг даамны ээлээр».

Бачыдын билинген улустуң аргалалы

14Бурган: «Орукту кылып, белеткеңер,
Мээң чонумнуң оруунда моондактарны ап кааптыңар!» – деп чугаалаан.

15Өндүр бедик, Дээди Өрүкү, Мөңге амыдыраан,
Ады ыдыктыг Бурган мынча дээн:
«Мен ыдыктыг бедикте турар мен,
ындыг-даа болза, качыгдаан, сагыш-сеткили томаараан улус-биле кады мен:
томаараан улустуң сагыш-сеткилин сергедир мен,
качыгдааннарның чүректерин омакшыдар мен ^g.
16Улус-биле кезээ мөңгеде чаргылдажып турбас мен ^h,
Мээң килеңим төнчү чок болбас,
оон башка оларның сүлдези Мээң мурнумга харыксырап каар,
Мээң чаяап кааным амылыглар харыксырап каар.
17Мен оларже бачыттыг ажык-кончаа сүргени дээш ⁱ килеңнээн мен,
оларны кезедип, хорадаанымдан хая көрнүп турдум,
а олар боттарының оруунче катап база эглип турду.
18Мен оларның чүнү үүлгедип турарын көрүп тур мен,
оларны дөмей-ле экиртир мен! ^j
Оларны Бодум эдертир мен,
оларның качыгдап ыглашкан улузун аргалап ^k,
19аксы-дылынче мактал сөзүн киирер мен.
Ыракта-даа, чоокта-даа улуска – амыр-тайбың, амыр-тайбың! – деп,
Дээрги-Чаяакчы чугаалаан ^l. – Мен оларны экиртир мен!»

20Ынчалза-даа бузуттуглар оожургап шыдавас,
чалгыглары хайнып-мөөрээн далай дег,
эрикче малгаш-довураан үндүр чалгып чыдар.
21Бурганым: «Бак-бузуттугларга амыр-тайбың турбас!» – деп чугаалаан ^m.