‏ Isaiah 42

Rebbiň bendesi

1Ine, Meniň goldaýan bendäm,
göwnühoş bolup saýlanym;
Ruhumy oňa berdim,
ol milletlere adalat getirer.
2Ol gygyrmaz, sesini gataltmaz,
sesi köçelerde asla ýaňlanmaz.
3Ýenjilen gamşy döwmez,
tüteýän peltäni söndürmez,
sadyklyk bilen adalat getirer.
4Ejizlemez, ruhdan düşmez ol,
ýer ýüzünde adalaty berkidýänçä,
adalar onuň kanunyna garaşarlar.
5Gökleri ýaradyp, olary geren,
ýeri we ondakylary ýaýan,
ondaky ynsanlara dem beren,
onda gezýänlere jan beren Hudaý
şeýle diýýär:
6«Men – Reb seni dogrulyk bilen çagyrdym,
eliňden tutup, goraryn seni,
halka äht hökmünde bererin seni,
Seni milletlere nur ederin.
7Kör gözleri açmak,
tussaglary tussaglykdan,
zulmatda oturanlary zyndandan
azat etmek üçin seni halka äht,
milletlere nur ederin.
8Men Rebdirin. Bu Meniň adymdyr;
şöhratymy başga hiç kese,
öwgülerimi butlara bermerin.
9Ine, öňki zatlar amala aşdy,
Men täze zatlary yglan edýärin;
ýüze çykmazdan öň
olary size aýan edýärin».

Rebbe öwgi aýdymy

10Eý, deňiz syýahatçylary, deňziň içindäkiler,
adalar we onda ýaşaýanlar,
Rebbe täze aýdym aýdyň,
ýeriň aňry ujundan öwgüler aýdyň!
11Çöl we onuň şäherleri,
kedarlylaryň ýaşaýan obalary
sesini gataltsyn!
Selanyň ilaty şatlykdan aýdym aýtsyn,
daglaryň başyndan gygyryşsynlar!
12Olar Rebbi şöhratlandyryp,
adalarda Oňa öwgüler aýtsynlar.
13Reb pälwan dek öňe gidýär,
urşujy kimin gazabyny artdyrýar,
gygyryp, söweş nagrasyny çekýär,
duşmanlaryndan üstündigini görkezýär.

Reb öz halkyny halas edýär

14Men uzak wagtlap dymdym,
ümsüm bolup, Özümi sakladym;
indi dogurýan aýal dek çygyraryn,
sojap dem alaryn.
15Daglary, baýyrlary weýran ederin,
ähli ösümliklerini guradaryn,
derýalary adalara öwrerin,
howdanlary guradaryn.
16Körleri bilmeýän ýollaryndan äkiderin,
iderin tanyş bolmadyk ýodalaryndan,
öňlerinde garaňkylygy ýagtylyga,
çarkandakly ýerleri tekiz ýere öwrerin.
Mendirin bulary etjek,
olary terk etmerin.
17Oýma butlara bil baglap,
guýma butlara: «Hudaýlarymyz sizsiňiz»
diýýänler yzlaryna uly utanç bilen dönderiler.

Kör we ker Ysraýyl

18Eý, kerler eşidiň!
Eý, körler, serediň, görüň!
19Bendämden başga kim kör?
Kim ýollan habarçym dek ker?
Kim Maňa bagyş edilen dek kör?
Ýa Rebbiň bendesi kimin kör?
20Ol köp zatlary görýär,
emma üns bermeýär,
gulaklary açyk, ýöne eşitmeýär.

21Öz dogrulygy zerarly
kanunyny beýgeltmek, şöhratlandyrmak
Rebbe ýarady.
22Emma bu dagan, talanan halkdyr.
Ählisi gowaklarda duzaga düşen,
Tussaghanalarda gizlenen;
olar olja boldular, halas edýän ýok.
Talandylar, «Yzyna gaýtar!» diýýän ýok.
23Araňyzda muňa gulak goýjak,
geljekde ünsli diňlejek barmy?
24 Ýakuby talaňçylara,
Ysraýyly garakçylara beren kim?
Bu garşysyna günä eden Rebbimiz dälmidi?
Olar Onuň ýolundan ýöremek islemediler,
Onuň kanunyna gulak asmadylar.
25Munuň üçin Ol lowlaýan gazabyny,
zalym urşy üstlerinden inderdi;
olary hemme tarapdan otlady,
emma olar şonda-da düşünmediler,
olary ýakdy, ýöne üns bermediler.