‏ Job 29

Eýýubyň soňky sözi

1Eýýup sözüni dowam edip, şeýle diýdi: 2«Wah, men ýene öňki aýlara dolanyp barsadym!
Hudaýyň meni goran günlerindäki ýaly bolsadym!
3Şol wagtlar Hudaýyň çyrasy depäme nur saçardy,
garaňkylykda Onuň nury bilen ýörärdim.
4Jahylkam Hudaý maňa ýar bolup,
çadyrymy gorapdy.
5Şol döwürde Gudratygüýçli meniň bilendi,
çagalarymyňam bary töweregimdedi.
6Ýollarym süýt bilen ýuwlardy,
gaýadan zeýtun ýagy akardy!
7Şäher derwezesine baranymda,
meýdançada oturmaga ýerime geçenimde,
8ýaşlar meni görüp, ýol bererdiler,
garrylar-da ör turardylar.
9Han-begler-de gürrüňlerini bes edip,
elleri bilen agyzlaryny tutardylar.
10Baştutanlardan ses-üýn çykmazdy,
olar meniň öňümde lal-jim bolardylar.
11Sözümi eşiden meni öwerdi,
gören-de, meni taryplardy.
12Çünki men haraý islän garyby,
kömege mätäç ýetimi halas ederdim.
13Ölümiň bäri ýanyndakylaryň alkyşyny alardym,
dul hatynlaryň kalbyna nagmalar bererdim.
14Dogruçyllygy eşik kimin geýdim,
ol meni örtdi;
adalatym bolsa don we selle kimindi.
15Körlere gözdüm,
agsaklara-da aýakdym.
16Garyplara atadym,
ýatlaryň hukuklaryny gorardym.
17Erbetleriň äňini ýazdyryp,
awuny agyzlaryndan alardym.
18Men öz ýanymdan şeýle pikir ederdim:
„Günlerim çäge kimin köp bolup,
öz öýümde asudalykda ölerin.
19Köklerim suwlara tarap ýaýrap,
şahalaryma bütin gije çyg düşýär.
20At-abraýym könelmez,
ýaýym elimde bolar elmydam“.
21Hemmeler sözlerime sabyrly gulak goýup,
maslahatymy ses-üýnsüz diňlärdiler.
22Sözümi soňlanymdan soň, meniň bilen dawalaşýan bolmazdy,
sözlerim ýagyş damjalary kimin ýakymlydy olara.
23Ýagşa garaşyşlary ýaly maňa garaşardylar,
sözlerimi ýaz ýagşy deý içerdiler.
24Ýylgyryp bakanymda, gözlerine ynanmazdylar,
nurana ýüzümden ruhlanardylar.
25Olara baş bolup, ýol görkezýän mendim,
leşgerleriň arasyndaky şa kimin,
ýas tutýanlara göwünlik berýän adam ýaly ýaşardym».