‏ Job 7

Eýýup sözüni dowam edýär

1«Ynsanlaryň ýerdäki durmuşy juda müşgil dälmi?
Güzerany günlükçiniň güzerany ýaly dälmi?
2Kölegäni küýseýän gul,
muzduna garaşýan günlükçiler kimin,
3kysmatyma boş aýlar ýazyldy,
Muşakgatly gijeler bellenildi.
4Düşegime geçip: „Haçan turarkam?!“diýýän,
emma gije gutarnyksyz gijä öwrülýär,
ikiýana urnup, daňymy atarýan.
5Bedenim gurtdur kesmekler bilen örtülendir,
hamym kesmekläp, soňam iriň akýar.
6Günlerim dokmaçynyň mäkisinden çalt,
olar umytsyzlykda geçip barýar.
7Unutma, eý, Hudaý, ömrüm bir demdir,
gaýdyp ýagşylyga gözüm düşmez.
8Gözleriň meni şu pursat görýär,
ýöne mundan beýläk meni görmersiň,
gözleriň meni gözlär, emma meni tapmarsyň.

9Buludyň selçeňläp, gaýyp bolşy deý,
ölüler dünýäsine gidenler-de yzlaryna dolanmazlar.
10Öýlerine gaýdyp gelmezler,
öz mekanlary olary tanamaz.
11Şonuň üçinem ümsüm boljak däl,
janymyň ýangyjyna geplejek,
ajy hasrat bilen şikaýat etjek.
12Meni göz astynda saklaryň ýaly,
men deňiz ýa deňiz aždarhasymy näme?
13Düşegim maňa teselli berer,
çarpaýam zeýrenjimi diňdirer diýsem,
14meni düýşler bilen gorkuzýaň,
görnüşler bilen ýüregimi ýarýaň.
15Şu tende ýaşandan,
boglup ölenim gowudyr.
16Men janymdan doýdum; bu dünýä baky gelen däldirin,
meni öz günüme goý, çünki ömrüm bir demdir.

17– 18Ynsanlary beýgeldip,
olara üns bereriň ýaly,
her säher idäp,
her salym synaryň ýaly,
olar kim bolupdyrlar?
19Haçana deňeç meni göz astynda saklajak,
tüýküligimi ýuwutmaga-da ýeke goýjak dälmi indi?
20Günä etsem, Saňa zeleli näme,
eý, ynsan Gözegçisi?
Näme üçin meni Özüňe garşydaş etdiň?
Näme üçin men Saňa ýük boldum?
21Näme üçin ýazyklarymy bagyşlap,
etmişlerimi ötmeýäň?
Çünki indi gabra girerin,
meni agtararsyň, ýöne tapmarsyň».